Synode Blog, dag 1: vertrek (Amazonas, Münster, Rome)

 

De reis start in een hangmatboot. Ik ben bisschop van Óbidos aan de Amazone, en elke keer dat ik naar Europa of een andere bestemming reis, is zo’n boot het eerste vervoermiddel. De “Princessa de Óbidos” vertrekt dinsdagavond 1 oktober om 22.00 uur en brengt me ‘s nachts,ovet het water van de Amazone naar Santarém.
LEES OOK
Introductie van onze synodeblog met bisschop Bahlmann

2019/07/10

Introductie van bisschop Bahlmann

Johannes Bahlmann, is geboren in 1960 en studeerde  af als landbouwingenieur. Hij woont sinds 1983 in Brazilië. Daar ontmoette hij de Paderborn Franciscaanse pater Hans Stapel, oprichter van het verslavingshulpproject Fazenda da Esperança, en hij trad toe tot de Franciscanen. De diakenwijding ontving hij in 1995 in het Braziliaanse Petropolis uit handen van  de hedendaagse Curiekardinaal João Braz de Aviz, prefect van de Congregatie voor de Religieuzen.

In 2011 werd Bahlmann tot bisschop van Óbidos benoemd.  Johannes Bahlmann staat bekend als een bisschop die dicht bij zijn mensen staat. Zijn passie gaat in het bijzonder uit naar het hospitaalschip dat vernoemd is naar paus Franciscus. Sinds 2019 vaart het rond over de Aamzonewateren, kansarme mensen  worden daar gratis behandeld. 

Na 41 uur in vliegtuigen en luchthavens: Frankfurt. Vandaar naar Münster, waar ik op 3 oktober ‘s avonds laat aankom, moe en met hoofdpijn, maar die verdwijnt weer als ik in Münster een inleiding houdt voor confraters over het thema “gedoopt en gezonden”. Met deze religieuze vrouwen en mannen van mijn thuisbisdom mag ik mijn ervaringen uit Amazonia delen. Het is leuk om te weten dat zoveel mensen in Duitsland in de geest bij ons zijn in de synode.

Na dit hoogtepunt in het vaderland kom ik op zaterdagavond 5 oktober aan in Rome. Ik kijk ernaar uit om de andere synode-deelnemers te ontmoeten, ik kijk ernaar uit om te luisteren naar en geleid te worden door de Heilige Geest. Ga op weg.

“Ga op weg”

Maar ik wil ook zeggen dat we al heel lang op deze Amazone-weg zijn. Wij zijn niet de eerste. Ik denk aan de belangrijke bijeenkomst in 1972 in Santarém. Daar ontmoetten de Braziliaanse bisschoppen van de Amazone elkaar en werkten een document uit dat als een Magna Carta voor vandaag.

In 1972 werd uit noodzaak het idee van de basisgemeenschappen geboren als een van de antwoorden op de pastorale situatie van de kerk in het Amazonegebied. Sinds Santarém is de kerk in deze regio jaar na jaar gegroeid in het bewustzijn dat nieuwe wegen gezocht en begaan moeten worden.,

Sindsdien is het behoud van de schepping net zo belangrijk. We moeten onze ogen niet sluiten voor de uitdagingen en behoeften van mens en natuur, maar integendeel, we moeten ze nader bekijken en de handen ineenslaan. We maken vaak een scheiding tussen de mens en de natuur alsof het twee verschillende realiteiten zijn. Voor mij klinkt hett vreemd als iemand zegt dat hij de natuur ingaat wanneer hij een wandeling in het bos wil maken. Mens en natuur: beide moeten als een geheel worden opgevat, als de schepping van God,

“Een viering gekenmerkt door broederschap”

Op zondagochtend dan de opening van de synode van bisschoppen voor Amzonia door paus Franciscus met een heilige mis in de Sint-Pietersbasiliek. Een feest gekenmerkt door broederschap. De vreugde om de broeders weer te zien is groot, hartelijk, collegiaal. Omdat we er vroeg zijn, kunnen we bidden bij het graf van de apostel Petrus, en tijdens het wachten is er ruimte voor een goed gesprek. vol optimisme verhuizen we samen naar de Sint-Pietersbasiliek. Wat Franciscus preekt, versterkt onze motivatie voor de komende weken. Het verlangen dat het ‘vuur van het evangelie’ nog meer in ons brandt, is als een echo in mijn hart en ik bid voor dit vuur onder ons allemaal. Zelfs de herinnering van paus Franciscus aan de vele martelaren en zendelingen in de Amazone raakt me. In een flits komen twee martelaren in me op: Zuster Dorothy Stang en Padre Ezequiel Ramin. De laatste ontmoette ik tijdens de taalcursus 1984 in Brasilia, zijn zaligmakingsproces is aan de gang. En veel missionarissen komen in me op die hun leven hebben gegeven in de navolging van Christus voor de mensen en zijn begraven op de begraafplaatsen van onze steden en dorpen in het Amazonegebied.

Vandaag ben ik in Rome en mijn hart is dankbaar. Dankbaar dat het zelfs mogelijk is om van hier naar de Amazone te kijken, deze regio, die het Zuid-Amerikaanse continent met 33 miljoen inwoners sterk karakteriseert. Door het werken van de Heilige Geest tijdens de komende drie weken in de bisschoppensynode zal Amazonegebied in een nieuw licht worden gedompeld.