Eerder deze maand plaatste de redactie het ‘artikel van de maand’ uit de Roerom van april. De parochie van Lierop richtte zich tot de bisschop van den Bosch om hem een andere visie op de ontwikkeling in de kerk voor te leggen.
Wij ontvingen enkele aansluitende reacties hierop die we u graag voorleggen.
In 2007 schreven Franse katholieken een brief aan hun bisschoppen, waarin ze een oproep deden aan de Franse bisschoppen tot een nieuwe aanpak. Deze aanpak vatten ze samen in de volgende 5 actiepunten:
Verschillende acties zijn nodig en ze zijn urgent
- De plaatselijke gemeenschappen vormen en versterken en nieuwe opwekken. Zij zijn het erfgoed van de pastorale activiteiten van de eerste christenen. Het Concilie heeft herinnerd aan die belangrijke opdracht: de vorming van een authentieke christelijke gemeenschap (Vaticaan II, Priesters 6). Toch zwijgt de Brief aan de franse katholieken totaal over dit essentiële onderwerp. Het is dus niet verwonderlijk dat u ons, op enkele uitzonderingen na, niet steunt in de zorg voor de gemeenschappen; u ontmoedigt ons eerder, door af te breken wat bestaat. In plaats van de diensten te organiseren voor de gemeenschappen, legt u herstructureringen op rond de enkele priesters die nog over zijn.
- De katholieke Kerk van Frankrijk ontdoen van zijn centraliserende bureaucratie, ontstaan in tijden dat de Kerk een andere pastorale visie had in een andere sociale context. Wat is het werkelijke resultaat van de talloze lange documenten over het christelijk leven van de gelovigen en van de gemeenschappen? Als dat minimaal is, is het beter voor andere methoden te kiezen.
- Een einde maken aan alle uitingen van klerikalisme die er nog zijn ondanks de hervormingen van het Concilie en naar middelen zoeken om de daders en hun slachtoffers daarvan te genezen.
- Dezelfde vasthoudendheid aandurven als de weduwe uit het evangelie (Lc.18,1-8) om de terugkeer te bewerken naar de apostolische traditie voor wat betreft de toegang tot de ambten (1 Tim.3,2), zonder discriminatie naar burgerlijke staat of geslacht van de geroepen personen: de ambten zijn voor de gemeenschap, en die komt op de eerste plaats. Wij bevestigen dat dit heden ten dage mogelijk is, zoals het bij het tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) mogelijk werd de liturgie in de eigen taal te vieren, zoals het vier eeuwen eerder al gevraagd werd bij het Concilie van Trente (1545-1563)!
Om de vernieuwingen die de ‘tekenen van de tijd’ vragen, te doen plaatsvinden heeft de Kerk behoefte aan bisschoppen die zich niet laten gijzelen en die zich niet laten verlammen door het fiasco van onze Kerk en door de regelgeving van boven. Dit soort huidig functioneren van het Instituut is zelfmoord!
Het is de moeite waard kennis te nemen van de volledige brief. U kunt die lezen in het Nederlands.