Op 2 februari heeft de aartsbisschop van Utrecht W.Eijk een pastoraal liturgische beleidsnota uitgebracht. Daarmee stelt het aartsbisdom zich op dezelfde lijn als bv, het bisdom Den Bosch dat al eerder koos voor het model van een hoofdkerk en bijkerken of -kapellen. De benamingen verschillen de doelen zijn hetzelfde: vanuit de kerkbenadering waarin de priester centraal staat, de parochies ook materieel zo reorganiseren dat alles op dezelfde schaal is. Eén priester, pastoor, een kerk, een parochie. Dan klopt alles weer.
De nota van Utrecht kunt u lezen
Interessant is deze nota is ook de benadering van enkele praktische punten:
de pastoor hoort thuis bij zijn hoofdkerk, eucharistisch centrum genoemd.
de preek tijdens een eucharistieviering mag uitsluitend door een priester worden gehouden
de voorgangers in een woord- en communiedienst (nu worden ze blijkbaar weer toegestaan) wordt dringend aangeraden, vooraf aan deze viering een eucharistieviering bij te wonen en de communie te ontvangen, om de band tussen beide vieringen te onderstrepen
de Goede Weekplechtigheden vinden bij voorkeur plaats in de hoofdkerk.
Vrijwilligers kunnen, mits voldoende en op de juiste wijze toegerust, een benoeming als parochiemedewerker krijgen, zonder lid van het pastorale team te worden. De enige opleiding die in het aartsbisdom daarvoor geschikt is, is de catechistenopleiding van het Bonifatiusinstituut van de bisdommen Haarlem-Amsterdam.
Aartsbisschop Eijk vermeldt ook nog dat de sluiting van kerken onvermijdelijk is en dat daar nu hard aan gewerkt moet worden. Hier sluit harmonisch aan bij wat de heer Broeders van het bossche bisdom stelt over de relatieve betekenis van de kerk in een dorp, lees dat artikel. Geen wonder als mensen wel eens verzuchten: ze nemen ons de kerk af.