op de markt van het geloof
We vestigden al wel eens eerder de aandacht op de site van André Lascaris, dominicaan: ‘Meer dan ikzelf’. Over de bedoelingen van zijn weblog schrijft hij:
Religie en geloven zijn volop onderwerp van gesprek. Waarom? Misschien omdat sommige mensen religie gebruiken om geweld te rechtvaardigen. Misschien omdat mensen houvast zoeken omdat ze zich onzekerder voelen dan voorheen. Of misschien keert het aloude besef terug dat ‘ik’ er even goed niet had kunnen zijn. Want ik heb mijzelf niet gemaakt. Ik ervaar dat ik in een grote ruimte sta en voel me verbonden met wat groter is dan ikzelf.
Op deze marktplaats sta ik ook. Mijn kraam ziet er best vrolijk uit, vind ik. Ze heeft alle kleuren van de regenboog. Ik sta er omdat ik geboeid ben door het veelkleurige christelijk geloof en er graag over vertel: kritisch, open en nieuwsgierig. Ik sta er ook om een tegenwicht te bieden tegen veel moderne religiositeit, die gezien wordt als vervulling van wie jezelf bent. Maar wat is dit ‘jezelf’ zonder anderen? Veel mensen zien zichzelf als een automobilist: een bewustzijn in een lichaam, gericht op eigen toekomst, een autonoom individu.
Dit is niet mijn beeld van een mens.
‘De markt van het geloof…’
In mijn visie is een individu een persoon, een mens die in en door de relaties met anderen bestaat. Ik kan er alleen maar zijn, omdat anderen betrokken zijn op mij en ik op hen. Ik ben een ontmoetingsplek van relaties. Ik ben ontstaan door een ontmoeting van een vrouw en een man. Sinds mijn geboorte hebben er talloze ontmoetingen met andere mensen plaatsgehad, en ook met dieren, planten en dingen. Ik ben uniek, maar kan niet zonder anderen.
Er is meer dan ikzelf, en ik vind dat we dat nader moeten invullen. Als je dat niet doet, als je er geen of nauwelijks inhoud aan geeft, ben je wel flexibel, maar ook zwak. Je kunt alle kanten op, je verliest je kritische vermogen. Voor je het weet geloof je in iedereen die belooft je sterker, rijker en zekerder te maken.
Ik denk dat het beter is aan dat ‘meer dan ikzelf’ een naam te geven, maar dat wel in alle voorlopigheid. Ik noem dit ‘meer’: God. Het voorlopige invullen, puttend uit de katholieke christelijke traditie waarin ik geboren ben, doe ik op deze site: meerdanikzelf.nl