*** door René Peters ***
We leven in bijzondere tijden. De coronapandemie lijkt min of meer onder controle. Voor dit moment tenminste: langzaam komen mensen uit hun huizen, huiverend nog, onzeker en zonder goed te weten hoe nu verder. Men kijkt voor duiding en richting naar politiek of wetenschap. Maar ook daar is geen absolute zekerheid te vinden. Die is er alleen bij populisten en complotdenkers. Zin- of richting geven doet eigenlijk niemand. Het coronavirus discrimineert niet. Maar de gevolgen zijn het grootst bij kwetsbare mensen met onderliggend lijden of met weinig weerstandsvermogen. Hetzelfde kan gezegd worden voor bedrijven, instellingen en zelfs landen. In die zin is het coronavirus niet alleen de oorzaak van veel ellende. Maar meer ook de katalysator. Het virus brengt onderliggend lijden en gebrek aan weerstand pijnlijk aan het licht.
Tijden van crisis zijn ook tijden van bezinning. We moeten terugkijken naar de afgelopen periode. Terugkijken naar werkelijke oorzaken en gevolgen, betekent niet snel weer terug naar hoe het was. Maar vraagt om een fundamentele herbezinning op de vraag hoe we omgaan met elkaar, welvaartsverdeling, politieke samenwerking op Europees- en wereldniveau, de economie en de schepping. We weten veel niet. En dus is ons doel helder. Niet terug naar hoe het was. Maar onder slechte omstandigheden een zo rechtvaardig mogelijke samenleving bouwen. En daarbij moet iedereen zijn of haar steentje bijdragen.
Crisis brengt het mooiste in mensen naar boven. Mensen die voor elkaar zorgen, naar elkaar omkijken. Die al hun energie en creativiteit gebruiken om er letterlijk het beste van te maken. Maar crisis brengt ook kraakhelder een gebrek aan moraliteit aan het licht. Van KLM topmannen die na het verkrijgen van staatssteun een recordbonus denken te ontvangen. Piloten die belasting betalen in Spanje maar hun aanvulling vragen in Nederland. Van enorme bedrijven die alles doen om belasting te ontwijken maar doodleuk staatssteun vragen. Voetbalclubs die miljoenen aan salarissen voor voetballers betalen en nu in de problemen komen en voor oplossingen naar de belastingbetaler kijken. Van mensen die een slaatje denken te slaan uit de verkoop van beschermingsmiddelen tegen woekerprijzen. Van de marktwerking in de farmaceutische industrie rondom corona. De tijd is rijp voor een herijking en voor andere spelregels voor de markt. Meer en andere grenzen zodat zij helder, krachtig, sociaal en duurzaam kan floreren met een betere en socialere basis voor burgers. Men kan slechts één heer dienen. God of de Mammon. En niet alles wat mag deugt. Niet alleen de overheid kan hoeder zijn van die moraal. Zelfs niet alleen de kerk. Die hoeder zijn we allemaal.
Deze column verschijnt in het meinummer van ons maandblad De Roerom.
René Peters (44) uit Oss is Tweede Kamerlid voor het CDA. Hij houdt zich o.a. bezig met sociale zaken arbeidsmarkt en jeugdreclassering