Wat er gebeurt als zelfcontrole ons uit handen valt

In de coronacrisis ontdekken we ons grote verlies: de aanvaarding van de dood, een idee van oorsprong en bestemming.

Gezondheid is voor veel mensen de hoogste waarde; dan kun je genieten en ook zinvolle activiteiten ontplooien. En genieten op een terrasje kan weer sinds vorige week, zoals hier bij de Sint-Jan in Den Bosch.(beeld anp / Rob Engelaar)

Wat zegt de beleving van de crisis onder de bevolking en de aanpak van de coronacrisis over onze omgang met de dood? Zetten we als Nederlanders juist door onze culturele omgang met de dood onze overheid niet onder disproportionele druk?

We moeten ons realiseren dat de overheid aan niemand het leven echt effectief kan garanderen. De Amerikaanse filosofe Judith Butler ontkent om die filosofische reden zelfs het mensenrecht ‘recht op leven’ – dat door Nederland overigens wel is erkend in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Want, zegt Butler, niemand kan dit daadwerkelijk garanderen. We zijn immers allemaal sterfelijk.

Natuurlijk sluit dit een inspanningsverplichting van de overheid om de dood van kwetsbare mensen te voorkomen helemaal niet uit. Maar Butlers visie op het ‘recht op leven’ brengt wel de grens van deze inspanningsverplichting in beeld. En die grens raakt aan onze Nederlandse cultuur.

lees het volledige artikel in het Nederlands Dagblad

beeld: ©rd.nl

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *