zondagmijmering |
Het overkomt me ’n enkele keer dat ik een rekening krijg die hoger uitvalt dan ik had gedacht. Dat ligt doorgaans aan de btw die ik vergat mee te tellen. Maar je kunt soms ook verrast worden door extra bijkomende kosten die niet duidelijk genoeg tevoren werden aangekondigd of afgesproken.
Zoiets overkwam kort geleden een veeboer, hier in de buurt. Hij kocht bij de plaatselijke garage een Mercedes maar kreeg een rekening gepresenteerd met een aantal onvoorziene toebehoren. Enfin, de auto viel duurder uit dan gedacht. Maar het zat ‘m niet lekker. En toen enige tijd later die garage-eigenaar vroeg of ‘ie een koe van hem kon kopen – want dat was zo leuk in de wei achter zijn huis – was de koop gauw gesloten: 900 Euro.
Toch zag ook die rekening er aan het eind heel anders uit. Want ook een koe heeft toebehoren, van die makkelijke extra’s:
– Koe , standaarduitvoering Euro 900,-
– Tweekleurige (zwart/wit) rundlederen bekleding “ 60,-
– Melkreservoir voor zomer en winter met vier uitgangen “ 40,-
– Twee hoornen bumpers “ 20,-
– Vliegenmepper (halfautomatisch) “ 10,-
– Mestvoorbereiding (bio) “ 70,-
– Voor alle seizoenen weerbestendige hoeven “ 10,-
– Dubbel remsysteem; voor en achter “ 90,-
– Meer-tonig geluidssignaal “ 12,50
– Sluitbare halogeen-ogen “ 22,-
————–
Totaalprijs € 1234,50 (excl. Btw)
Prinsjesdag, Algemene Beschouwingen, nabeschouwingen, commentaren en natuurlijk botsende meningen. Dat is op zich niet erg, al heb ik al langer de indruk dat we in het openbare debat het serieus luisteren naar elkaar verleerd zijn en dat we net zoveel respect voor andermans mening hebben als een pinguïn voor een palmboom. Van een echt debat is in de politiek steeds minder sprake. Zelden wordt er serieus naar elkaars standpunten en voorstellen geluisterd.
Het zoeken naar, en sluiten van broodnodige compromissen beschouwen veel politici als een zwaktebod; verloren tijd. Terwijl het compromis juist een ultiem bewijs is van een levende democratie, omdat de meerderheid rekening houdt met de minderheid.
De taal van de straat is gemeengoed geworden in de politieke arena’s; van Tweede Kamer tot in willekeurig welke gemeenteraad. Van beschaafd sarcastisch en beleefd beledigen is al lang geen sprake meer…
Bestaan er nog wel politieke zwaargewichten? Volgens de legendarische Amerikaanse columnist Art Buchwald niet: ‘Ik wilde altijd in de politiek, maar ik werd nooit licht genoeg bevonden’.
Liegen is in de (internationale) politiek kennelijk een vereiste om succes te hebben. De Hongaarse schrijver Peter Esterhazy zet me op deze zondagmorgen niet alleen aan het mijmeren maar vooral aan het denken met zijn uitspraak ‘dat het verdomd lastig is om te liegen als je de waarheid niet kent…’ .
Liegen alsof het gedrukt staat is een bekende uitdrukking. Geldt dat ook voor de krant? Die brengt immers de leugens in het land, zoals wel eens werd/wordt gezegd.
Natuurlijk word ik daar elke keer weer pissig om, want het is gelogen. Het gros van de leugens die in de kranten staat zijn citaten van politici, en anderen.
De in 2018 overleden hoogleraar eigentijdse geschiedenis aan de Universiteit van Utrecht, prof. Hermann von der Dunk, had zo z’n eigen dunk over de pers: ‘De pers is een kwaal die we niet willen missen om ons gezond te voelen’.
Arme Pinokkio (Pinocchio). Z’n neus werd wat groter bij elk leugentje dat ‘ie vertelde. In het oorspronkelijke verhaal wordt ‘ie zelfs aan een boom opgehangen als straf voor zijn onverbeterlijke liegen en bedriegen. In latere versies veranderde de houten pop met zijn lange neus in een keurig mensenkind. Dat ging niet van de ene dag op de andere, dat besefte Pinokkio ook. Maar hij was een doorzettertje: ‘Ik ben er nog niet, mHet overkomt me ’n enkele keer dat ik een rekening krijg die hoger uitvalt dan ik had gedacht. Dat ligt doorgaans aan de btw die ik vergat mee te tellen. Maar je kunt soms ook verrast worden door extra bijkomende kosten die niet duidelijk genoeg tevoren werden aangekondigd of afgesproken.aar ik ben verder dan ik gisteren was’.
Denkend aan Friesland…, zie ik eindeloos water en een zwerm flamingo’s. Dat was toen ik op de plas rond Eernewoude (Earnewâld) ‘n boottochtje heb gemaakt. Ik zat met een paar collega’s op de voorplecht; de fles Beerenburg binnen handbereik. En ik weet zeker dat ik toen flamingo’s, laag over het water, voorbij heb zien komen: roze-wit, in het licht van een zacht-oranje ondergaande zon. Waar of niet waar?
O Ja
O Nee
O Weet niet meer, misschien waren het toch eenden?
In een van zijn citatenbundeltjes die mijn goede vriend Eelke Jager in beperkte oplage in de loop der jaren heeft laten drukken vond ik een mooi citaat van de Friese journalist en schrijver Hylke Speerstra:
‘Varen door Friesland is heerlijk. De avonden op het water zijn zalig. Ik heb talloze boeken aan boord, dichtbundels vooral. Als ik een beetje dronken ben, mag ik graag gedichten lezen. Dan snap ik ze’.
Dat snap ik maar al te goed.
Want dit tweeregelig ‘gedichtje’ (van John O’Mill) snap ik ook pas als ik ’n beetje dronken ben:
‘Na alle ernst ook wat luim
sprak Klein Reusje tot de Duim’
beeld:© hoevedelakenvelder