De hoofdredactie van the National Catholic Reporter, een weekblad met bewezen journalistieke kwaliteit waar het gaat over katholiek nieuws, doet nu een opmerkelijk beroep op de Amerikaanse bisschoppen om de verering van Paus Johannes, niet langer aan te moedigen.. de rem te zetten op
In dit artikel wordt duidelijk waarom dit verzoek wordt gedaan.
Johannes Paulus II was in veel opzichten een bewonderenswaardige man. De laatste decennia van de 20e eeuw kwam hij op voor de onderdrukte volkeren in heel Oost-Europa, hij ondernam verschillende pogingen tot interreligieuze dialoog, organiseerde het fenomeen van de Wereldjongeren dagen en hij gaf een zeer persoonlijk getuigenis van de waardigheid van het ouder worden.
Maar het eerste decennium van de 21e eeuw zal voor altijd worden ontsierd door de rampzalige, harteloze besluitvorming van Johannes Paulus inzake ex-kardinaal Theodore McCarrick. Dat blijkt duidelijk uit de schokkende details in het onthutsende Vaticaanse rapport over deze in ongenade gevallen kardinaal.
Het is tijd om de som op te maken. Johannes Paulus, in 2014 door paus Franciscus heilig verklaard, blijkt door zijn besluiten moedwillig kinderen en jongvolwassenen in gevaar gebracht te hebben in het aartsbisdom Washington, DC en over de hele wereld. Zo ondermijnde hij het getuigenis van de universele kerk, vernietigde de geloofwaardigheid van het instituut kerk en gaf bisschoppen een betreurenswaardig voorbeeld door de verhalen van slachtoffers van misbruik te negeren.
Zoals bij elke heilige kent Johannes Paulus vurige vereerders, mensen over de hele wereld die devotie tot hem koesteren, door kerken en scholen zijn naam te geven en door processies te houden op zijn liturgische feestdag.
Gezien wat we nu weten over de langdurige gevolgen van de besluitvorming van John Paul, moeten de Amerikaanse bisschoppen, die volgende week bijeenkomen voor hun jaarlijkse conferentie, serieus overwegen of Amerikaanse katholieken dergelijke devotie nog wel gepast is. Ze zouden ook moeten discussiëren over een verzoek aan het Vaticaan om de verering van Johannes Paulus formeel af te remmen. Misbruikslachtoffers verdienen niet minder.
Zoals het vernietigende Vaticaanse rapport duidelijk aantoont, kwam het besluit van Johannes Paulus om McCarrick tot aartsbisschop van Washington te benoemen in 2000 tot stand, ondanks ernstige waarschuwingen van zijn hoogste adviseurs aan beide zijden van de Atlantische Oceaan.
De brief van 28 oktober 1999 van de New Yorkse kardinaal John O’Connor, die nu voor het eerst in de openbaarheid is gekomen, had nauwelijks onheilspellender kunnen zijn. McCarrick, zo waarschuwde O’Connor, was het onderwerp geweest van anonieme beschuldigingen en stond erom bekend seminaristen uit te nodigen om met hem in hetzelfde bed te slapen. Over de mogelijkheid om McCarrick als aartsbisschop van Newark te promoveren naar Washington schreef O’Connor: “Het spijt me dat ik een dergelijke promotie zeer sterk moet afraden.”
O’Connor zei ook dat hij zich ernstig zorgen erover maakte dat die promotie als een mogelijkheid werd overwogen dat deze een “ernstig schandaal” voor de kerk zou betekenen.
Lees het opnieuw. Dit was niet zomaar een waarschuwend rood knipperlicht, het was een ultiem alarmsignaal van een van de hoogste gezagsdragers in de wereldkerk.
Ondanks dat, en ondanks de bezorgdheid van O’Connor die vervolgens werd herhaald door de ambassadeur van het Vaticaan in de VS en de prefect van de Vaticaanse Congregatie voor Bisschoppen, zou Johannes Paulus de ontkenningen van McCarrick over zijn gedrag vertrouwen en de benoeming toch doorduwen.
Wat meer is, de paus maakte deze benoeming tot een persoonlijk besluit door, tegen de normale gang van zaken in, de Staatssecretaris instructie te geven om de Congregatie voor de Bisschoppen op te dragen McCarrick’s naam aan de lijst van kandidaten toe te voegen en vervolgens de Congregatie van de Geloofsleer te instrueren af te zien van de standaardcontrole voor McCarrick’s naleving van de katholieke leer.
Dit is des te vernietigender als u bedenkt dat deze beslissing kwam in dezelfde periode dat het Vaticaan kennis kreeg van beschuldigingen van misbruik door pater Marcial Maciel Degollado, de Mexicaanse stichter van de eens zo machtige Legionaires van Christus. Het aantal slachtoffers dat hij maakte loopt op zijn minst in de vele tientallen en mogelijk in de honderden.
Johannes Paulus II zegent Fr. Marcial Maciel Degollado, oprichter van de Legionaries of Christ, in het Vaticaan in 2004 (CNS / Reuters / Tony Gentile)
Journalisten Jason Berry en Gerald Renner legden voor het eerst het misbruik van seminaristen door Maciel bloot in 1997. In 1998 legden acht ex-legionaires hun zaak tegen Maciel voor aan de Congregatie van de Geloofsleer.
Maar Johannes Paulus zou de man voor de rest van zijn pontificaat in het openbaar blijven prijzen. Maciel werd pas in 2006, na de dood van Johannes Paulus, in het openbaar bestraft, toen paus Benedictus XVI de priester veroordeelde tot een teruggetrokken leven van boete.
Ontkennen van de waarheid is niet meer mogelijk: Johannes Paulus, in veel opzichten een bewonderenswaardige man, was willens en wetens blind voor het misbruik van kinderen en jongeren.
De devotie tot paus Johannes Paulus niet langer propageren wil niet zeggen dat de gelovigen hun medailles en relieken zouden moeten weggooien, wie dat wil zou nog steeds een persoonlijke devotie voor hem kunnen koesteren. Maar voor de misbruikslachtoffers, voor de mensen die voor hen opkomen en voor zoveel anderen, is de gedachtenis aan paus Johannes Paulus niet langer een zegen en daarom moet er einde komen aan de publieke verering van deze paus.