Amanda Gorman, dichteres van inauguratie Biden

Amanda Gorman (22) spatte van het tv-scherm tijdens de inauguratie van president Joe Biden. ‘Ze is een licht voor ons allen’, zeggen medeparochianen. De slotwoorden van haar lange gedicht galmen nog na in vele harten én op social media:

Our people diverse and beautiful will emerge, battered and beautiful … For there is always light, if only we’re brave enough to see it. If only we’re brave enough to be it. Ons volk, zo verscheiden en mooi het is, zal opstaan, gehavend en mooi … Want er is altijd licht, als we maar genoeg moed hebben om het te zien. Als we maar genoeg moed hebben om het te zijn.

In de Saint Brigid-parochie in Los Angeles gingen heel wat harten sneller kloppen toen Amanda Gormans ranke verschijning het spreekgestoelte beklom. Samen met haar tweelingzus en moeder is ze een ‘bekende parochiaan’, gevormd en gedoopt in de kerk rond de leeftijd van 12 jaar. Toen ze de middelbare school afrondde, zorgde de parochie er mee voor dat ze aan Harvard kon gaan studeren. In de weekends liet ze het niet na om haar dankbaarheid daarvoor ook in de kerk te tonen.

Lang voor ze wereldwijd bekend werd, kreeg ze er een staande ovatie, toen ze een gedicht reciteerde over haar kerk.

Eén van de parochianen die met gloeiende trots aan het tv-scherm gekluisterd was, is Floy Hawkins. Jarenlang verzorgde ze de catechese in de (katholieke) parochie. We zagen daar niet alleen onze kleine Amanda, maar onze hele parochie, zegt ze. Saint Brigid is een voornamelijk Afro-Amerikaanse gemeenschap, met een groeiende Latino en ook blanke aanwezigheid.

Gorman ontdekte al vroeg dat ze poëtisch talent had en ontwikkelde haar eigen stijl. Op haar 16de was ze Youth Poet laureaat in Los Angeles. Ze overwon een spraakprobleem en beklimt bescheiden maar zelfzeker het podium. Zo ook op die 20ste januari in Washington DC, stelt Floy Hawkins vast: Ze was de situatie helemaal meester. Wat een intelligentie en persoonlijkheid!

Het gedicht van Amanda Gorman getuigt niet alleen van grote intelligentie maar ook van spirituele diepgang. De Bijbelse verwijzingen geven het hele gedicht een diepe laag. Neem nu de titel The Hill We Climb. Je kunt daarin een zware opgave lezen, maar wie aan het Bijbelse Sion denkt, leest er ook een visioen in. Op Gods berg heerst vrede en gerechtigheid. Daar zijn we naar op weg. Dat we de titel zo mogen lezen, blijkt verderop uit de tekst: Dan worden we naar de beloofde beemden gebracht / op de heuvel die we beklimmen.

In verschillende verzen klinken bijbelse passages door, zoals hier:

  • Als het dag wordt vragen we ons af / wanneer zien we ooit licht in deze eindeloze nacht? Amanda Gorman
  • Mijn ziel verlangt naar de Heer, meer dan wachters naar de morgen. Psalm 130
  • Wachter, hoe ver is de nacht? Jesaja 21,11

En natuurlijk zie je haar christelijke engagement ook in de slotwoorden, die we bovenaan al citeerden: Als we maar genoeg moed hebben om het licht te zien. Als we maar genoeg moed hebben om het te zíjn.

Zo’n licht is Amanda zelf alvast, een inspiratie voor ons allen, meent Floy Hawkins. Ze zal het nog verder schoppen. En niet alleen. Ze neemt God altijd met zich mee.

Bron: NCR

beeld: ©https://www.graziame.com/s3/files/styles/1140_630_wide_landscape/public/images/2021/01/21/Amanda.jpg?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *