Verrijzenis vieren betekent: geloven in leven uit de dood’, heb ik vanmorgen in een vroom boek gelezen. Dat is dan juist andersom dan wat voor de hand ligt: dat leven uitloopt op de dood. Nee: dood loopt uit op leven. Sterven brengt leven voort.
En heel gemakkelijk gaan je gedachten dan naar het hiernamaals. Alsof onze lichamelijke dood vanzelf uitloopt op een eeuwig leven bij U. Misschien is dat ook zo, maar de verrijzenis van Jezus wijst toch op iets anders. Iets veel moeilijkers. Ik moet proberen af te sterven aan mezelf, en naarmate dat beter lukt, groeit er leven in mij. Het is geen lugubere levenstaak, want de dingen waaraan je moet afsterven, zijn juist de heel vervelende dingen, gewoonten en neigingen die voor jezelf en voor anderen een ergernis zijn, en breekijzers van de liefde. Ik weet het ook wel: het is elke keer een feest als je in plaats van een uur voor jezelf te reserveren, dat uur ‘verdoet’ in dienst van de ander; dat heeft een hemelse nasmaak. Ja, mijn machtige God, U geeft mij zelf de middelen in handen om scheppend bezig te zijn, voor U en voor de medemensen, en ook voor mezelf: door het dodelijke in mij dood te maken, en zo open te bloeien voor de wereld en voor U.
Harry Beex in: Dag*Bid*Boek, Baarn 1996
De Brabantse priester Harry Beex (1914-1997) is een van de ‘founding fathers’ van De Roerom, tijdens een bespreking bij hem thuis werd de naam bedacht.
Boven gegeven Paasgedachte is uit een dagboekje van zijn hand waarin hij iedere dag een briefje aan God schreef om Hem ‘een moeilijkheid voor te leggen. En ik had het gevoel dat het hielp’.