Een verhuizer – en ik heb er veel ontmoet… – heeft me eens verteld dat je archieven op twee manieren kunt opruimen: òf je sodemietert alles ongezien en ongelezen in één keer in de papiercontainer/versnipperaar. Of je doet het beetje bij beetje, maar dat kan jaren duren. Ik ben van dat laatste.
Toen ik vorige zaterdag in De Volkskrant een interview las met Henk Fraser, dook ik prompt in m’n archiefmappen. Maar eerst nog even: Henk Fraser is een oud-voetballer, trainer van het Rotterdamse Sparta en hulptrainer van het Nederlands elftal. Hij is van Surinaamse afkomst en heeft van zijn vader – een militair – een paar dingen geleerd: respect voor ouderen en leidinggevenden. Maar ook: niet zeiken, incasseren, gewoon doorgaan, discipline.
Over opvoeding en ouder/kind-verhouding is in de loop der tijden heel veel geschreven. Met als telkens terugkerende vragen: hoe ben je zelf opgevoed?, hoe heb je je kinderen opgevoed?, en hoe zou je de kinderen van je broers en zusters, je vrienden en je buren opvoeden? Dat laatste is natuurlijk hartstikke gemakkelijk: je staat aan de zijlijn en roept hoe het anders en beter moet; niet met jouw, maar hùn kinderen.
’n Trui? Dat is een kledingstuk dat ’n kind moet aantrekken als z’n moeder het koud heeft. Ziedaar de lieve bezorgdheid van elke moeder. Maar het moet ’n keer ophouden. Je kunt kinderen niet blijven pamperen. Of je wordt een helikopterouder die dag en nacht boven het kind hangt en het met goedbedoelde over-bezorgdheid van jongs af aan elke vorm van vrijheid en zelfstandigheid ontneemt.
De Britse schrijver D.H Lawrence (1885- 1970) schreef in 1918 een essay getiteld ‘Education of the people’ met daarin de volgende passage:
‘Hoe begin je aan de opvoeding van een kind?
Regel 1 : Laat ’t alleen…
Regel 2 : Laat ’t alleen..
Regel 3 : Laat ’t alleen…
Dat is het hele begin’.
Lawrence had overigens geen kinderen, dus makkelijk praten.
Op mijn leeftijd is van opvoeden geen sprake meer. Die tijd heb ik gehad, maar ook goed (genoeg) benut?
Wat ik in ‘m’n archiefmappen zocht heb ik gevonden: een gedicht van de Britse romantische dichter William Wordsworth (170-1850), getiteld: ‘The child is Father of the Man’/ Vader en zoon.
(Ik sta niet helemaal in voor de volgende, beetje ouderwetse, anonieme vertaling).
‘Child is the father of the man,
een woord van Wordsworth dat ik ken.
Maar ik, de vader van het kind,
heb ik genoeg gedaan, bemind
en zonder toegewijd geduld
de kinderhand te snel gevuld?
Kind is de vader van de man
en man geworden komt het kind
weer rechtop naast zijn vader staan
en kijkt hem vastberaden aan:
‘Gij deed zoals gij deed’, zegt hij
‘Geef daarom nu de last aan mij
omdat ik man geworden ben’
Child is the father of the man
De Beach Boys hebben in de zestiger jaren in hun album ‘Bloed, zweet en tranen’ een song met dezelfde titel gezongen, maar dat was een grotendeels andere tekst.
Twee bosjes mini-dahlia’s voor maar acht euro; auberginerood en roze-wit. Mooie kleurcombinatie, mooie prijs. Op de markt. Mooie miskoop, want na drie dagen liet de helft van die dahliaatjes het koppie al hangen. ‘Dat heb je met dahlia’s. Ik waarschuw m’n klanten altijd dat ze maar een paar dagen echt mooi blijven’, zei m’n vaste bloemenverkoopster toen ik het haar vertelde. En ik hoorde haar denken: waarom koop je dat dan ook op de markt?
Ik slenter graag over markten, maar meer om te kijken dan om er te kopen. Ik weet nooit bij welke van de viskramen ik iets moet kopen. Soms kijk ik niet eens naar de vis, maar naar de verkoper of verkoopster. En als ik dan ’n somber gezicht zie met een druipsnor denk ik: ‘Laat die lekkerbekkies maar zitten ook, ik loop wel even naar de viswinkel’. Het is natuurlijk een primitieve, intuïtieve reactie, want misschien verkoopt ‘ie wel de lekkerste visjes van de hele Utrechtse Heuvelrug.
Intussen is in ons overdekte winkelcentrum de feestverlichting opgehangen; Kerstverlichting. Nu al, terwijl Sinterklaas in Spanje nog bezig is om z’n inreispapieren en QR-code in orde te brengen. Ocherm, de Goedheiligman wordt elk jaar weer onder de voet gelopen door Santa Claus. Het is ook geen vergelijk: die stoere Kerstman die met een slee, getrokken door zes rendieren door de lucht zwiert, tegenover die gemijterde grijsaard die met de schimmel tussen z’n benen over de daken glibbert.
Nou ja, ik snoep ook dit jaar van twee walletjes: brokken banketbakkersspeculaas en een chocoladeletter van de Sint en schuimkerstkransjes en een kerststol van de Kerstman.
beeld: https://www.in2lifestyle.nl/core/cache/imgmorph/76/25961rnx.jpg