Interview met prof. dr. Alfons Brüning, directeur van het Instituut voor Oosters Christendom in Nijmegen en hoogleraar ‘Eastern Christianity, Human Rights, Peace Studies’ aan de Protestantse Theologische Universiteit in Amsterdam. Onderwerp: de oorlog in Oekraïne.
door redacteur Christian van der Heijden van kro-ncrv.nl/katholiek
Professor Brüning, wat ging er door u heen toen u kennisnam van het feit dat Rusland Oekraïne was binnengevallen?
AB: “Ik was gewoon geschokt. Daar zit niets verstandigs of rationeels meer achter, niet met het oog op geopolitiek, en ook niet vanuit welk kerkelijk perspectief dan ook. Het is waanzin.”
Bestaat er een kerkelijke dimensie van de Russische agressie jegens Oekraïne?
AB: “Zeker zijn er controversiële kerkelijk gegronde narratieven, waarin Kiev soms een Russische en soms ook een Oekraïense stad is, of in zekere zin allebei. Maar tot voor korte tijd dacht men dat het bij de bijbehorende discussies louter om cultureel erfgoed ging, maar niet om de revisie van staatsgrenzen, laat staan van een met geweld verbonden politieke claim.”
Toen Kirill nog geen patriarch was kreeg hij van de conservatieve factie van het Russisch episcopaat het verwijt dat hij te oecumenisch gezind was en te open zou staan voor de Kerk van Rome. Wat is er met hem gebeurd dat hij zich nu zo opstelt?
AB: “Bij de contacten van Kirill met Rome ging het eigenlijk al lang vooral om het smeden van een ‘conservatieve alliantie’, minder om echte oecumenische contacten waarbij over theologische kwesties gesproken had kunnen worden. Vandaar waren de contacten met de evenzeer conservatieve paus Benedictus nauwer dan ze nu met Franciscus zijn. Critici in Rome en elders duidden destijds al aan dat dit met een echte oecumene eigenlijk niet veel te maken heeft. Maar voor sommige fundamentalistische kringen met hun anti-Romeinse affecten in Rusland gingen zelfs deze contacten nog te ver.”
Lees het volledige interview op kro-ncrv.nl/katholiek
beeld: https://www.ru.nl/