Paus Franciscus heeft excuses aangeboden voor de rol van de kerk bij de misstanden op Canadese internaten voor inheemse kinderen. Hij vroeg vertegenwoordigers van diverse inheemse gemeenschappen in Canada die in Vaticaanstad op bezoek zijn, om vergeving voor het aangedane leed.
Inheemse leiders van onder meer van de Metis en de Inuit willen graag dat de paus excuses aanbiedt op Canadees grondgebied. Franciscus beloofde hun dat hij Canada zal bezoeken. De verwachting is dat hij in juli gaat.
Inheemse groepen Canada bij paus (28-03-2022)
Sinds mei vorig jaar zijn meer dan duizend anonieme graven gevonden bij voormalige internaten in de provincies Brits-Columbia en Saskatchewan, die voornamelijk door de katholieke kerk werden gerund. Canadese bisschoppen hebben hier eerder al excuses voor aangeboden. De paus sprak er vorig jaar zijn afschuw over uit.
Gedurende 165 jaar, tot in 1996, werden ongeveer 150.000 inheemse kinderen op last van de Canadese regering gescheiden van hun families en gedwongen naar de kostscholen te gaan om zich aan te passen aan de cultuur van de witte bewoners van Canada. Ondervoeding en fysiek en seksueel misbruik waren schering en inslag. Een Canadese onderzoekscommissie omschreef dit eerder als “culturele genocide”. Op de scholen zouden meer dan 4.000 doden zijn gevallen.
Uit de toespraak van de paus deze vrijdag bij een audiëntie met Aboriginals, Inuit- en Métis-mensen uit Canada.
Beste broeders en zusters, goedemorgen en welkom!
Ik dank aartsbisschop Poisson voor zijn woorden en ieder van u voor uw aanwezigheid en voor de gebeden. Bedankt voor uw komst naar Rome, ondanks het ongemak veroorzaakt door de pandemie. Ik heb de afgelopen dagen goed naar uw verslagen geluisterd. Ik nam ze mee in mijn overpeinzingen en gebeden. Ik ben je dankbaar dat je je hart hebt geopend en dat je met dit bezoek de wens hebt uitgesproken om samen met mij op te trekken.
Ik wil ingaan op enkele van de vele aspecten die mij opvielen. Laat ik beginnen met een zin die deel uitmaakt van uw wijsheid en niet alleen een gezegde is, maar een manier van leven: ‘Je moet zeven generaties vooruit denken als je vandaag een beslissing neemt’. Deze zin is wijs, het is vooruitziend en het is het tegenovergestelde van wat vaak gebeurt in onze tijd, waar we nuttige en onmiddellijke doelen nastreven zonder na te denken over de toekomst van de volgende generaties. De verbinding tussen ouderen en jongeren is juist onmisbaar! Het moet worden gekoesterd en bewaard, omdat het ervoor zorgt dat het geheugen niet wordt gewist en de identiteit niet verloren gaat. En als geheugen en identiteit worden beschermd, wordt de mensheid beter.
Ik wil graag de aandacht vestigen op aspecten die het verdienen bekend en gewaardeerd te worden.
Allereerst uw zorg voor het land, dat u niet ziet als een goed dat naar believen kan worden uitgebuit, maar als een geschenk uit de hemel; voor u bewaart het de herinnering aan de voorouders die daar rusten en het is een habitat om in te leven in een weefsel van relaties met de Schepper, met de menselijke gemeenschap, en met het gemeenschappelijke huis dat we bewonen. Dit alles leidt tot een streven naar innerlijke en uiterlijke harmonie, een grote liefde voor het gezin en een levendig gemeenschapsgevoel. .. Daarbij komt nog de bijzondere rijkdom van uw talen, uw culturen, uw tradities en uw kunstvormen, een erfgoed dat niet alleen u maar aan de hele mensheid toebehoort, aangezien het een uitdrukking van menselijkheid is.
Door uw stemmen heb ik kunnen luisteren en mijn hart met grote droefheid ontroeren bij de verslagen van het lijden, de ontbering, de discriminerende behandeling en de verschillende vormen van misbruik die sommigen van u hebben moeten doorstaan, vooral in de internaten. Het is angstaanjagend om te zien hoe er gewerkt is om mensen een gevoel van minderwaardigheid bij te brengen, hun culturele identiteit te ontnemen, hun wortels door te snijden, met alle persoonlijke en sociale gevolgen van dien: onopgelost trauma, die tussen de generaties trauma’s werden.
“Ik voel schaamte, verdriet en schande over de rol die sommige katholieken hebben gespeeld”
Dit alles riep bij mij twee gevoelens op: verontwaardiging en schaamte. Verontwaardiging omdat het oneerlijk is om het kwaad te accepteren, en het is nog erger om aan het kwaad te wennen – alsof het een onontkoombare dynamiek is die wordt gecreëerd door de gebeurtenissen in het verhaal. Nee, zonder resolute verontwaardiging, zonder geheugen en zonder de bereidheid om van fouten te leren, kunnen problemen niet worden opgelost en komen ze terug! Dat is wat we de afgelopen dagen hebben gezien met betrekking tot de oorlog. De herinnering aan het verleden mag nooit worden opgeofferd op het altaar van vermeende vooruitgang.
En ik voel ook schaamte – ik heb het u verteld en ik herhaal het: schaamte, verdriet en schaamte over de rol die sommige katholieken, vooral degenen met pedagogische verantwoordelijkheden, hebben gespeeld in alles wat u pijn heeft gedaan, in het misbruik en de minachting voor uw identiteit , uw cultuur en zelfs uw spirituele waarden. Dit alles is in strijd met het evangelie van Jezus. Ik vraag God om vergeving voor het betreurenswaardige gedrag van deze leden van de katholieke kerk en ik wil u uit de grond van mijn hart zeggen: het spijt me zeer. En ik sluit me aan bij mijn broeders, de bisschoppen van Canada, om uw vergiffenis te vragen. Het is duidelijk dat de inhoud van het geloof niet kan worden overgebracht op een manier die vreemd is aan het geloof zelf: Jezus leerde ons ontvangen, liefhebben, om te dienen en niet om te oordelen; het is vreselijk om tegengetuige te zijn van het evangelie, juist in naam van het geloof.
‘Waar ben je, waar is je broer? Dat zijn vragen die we onszelf altijd moeten stellen.”
“Ik wil je zeggen dat de Kerk bij je is en je wil blijven vergezellen”
Beste broeders en zusters, ik hoop dat de ontmoetingen van deze dagen voor ons nieuwe wegen zullen openen om samen te verkennen, wat het engagement op lokaal niveau zal aanmoedigen en versterken. Een effectief genezingsproces vraagt om concrete maatregelen. In de geest van broederschap moedig ik uw bisschoppen en katholieken aan om door te gaan met het nemen van stappen om op transparante wijze de waarheid te zoeken en genezing van wonden en verzoening te bevorderen; Stappen om uw cultuur te herontdekken en nieuw leven in te blazen door de liefde, het respect en de speciale aandacht van de Kerk voor uw echte tradities te versterken. Ik wil u zeggen dat de Kerk bij je is en je wil blijven vergezellen. Dialoog is de sleutel tot kennis en uitwisseling,
“Tot ziens Canada”
Beste vrienden, jullie woorden en vooral uw getuigenis hebben me enorm verrijkt. U hebt de levende geest van uw gemeenschappen hier naar Rome gebracht. Ik zou het op prijs stellen om u weer te ontmoeten en uw thuisland te bezoeken waar je families wonen. …Daar zal ik mijn solidariteit met u beter kunnen uiten. In de tussentijd verzeker ik jullie van mijn gebeden en roep ik de zegen van de Schepper op jullie, jullie families en jullie gemeenschappen af.
(Vaticaan nieuws – sk)