Door H.Helmchen-Menke in Christ in der Gegenwart
Nood leert bidden”, zegt het spreekwoord. Dat is waar, maar niet alleen in tijden van nood. Er zijn verschillende aanleidingen en plaatsen voor gebed. Zo kennen we in het boek van de psalmen het gebed om God te loven en te prijzen. En in het Franse Taizé nodigt de oecumenische gemeenschap elk jaar honderdduizenden mensen uit, voornamelijk jongeren, voor gebed.
Gebed is een elementaire vorm van geloofsuiting en helpt de biddende persoon om over religie en geloof te spreken.
Maar er zijn ook mensen die niets hebben met bidden.
Voor wie het gebed wel van betekenis is, blijkt het gezin de eerste plaats waar mensen met gebed in aanraking komen. Er zijn theologen die stellen dat zelfs voor jongere kinderen gebed belangrijk is: “voor hun ontwikkeling, voor hun geloof, voor hun levenshouding en hun vermogen om zichzelf, de wereld en God waar te nemen”. Het gebed is niet ouderwets of verstoft. Integendeel het verbindt ouders en kinderen, de verschillende generaties en wereldwijde gemeenschappen.
Maar maakt gebed de wereld vreedzamer, kunnen natuurrampen worden afgewend? Hoort God ons als we bidden, reageert Hij op onze gebeden, verandert Hij zijn wil omwille van ons gebed?
Als gebed wensen zou kunnen vervullen, zou de wereld er anders uitzien. Gebeden veranderen noch God, noch – in magische zin – het aangezicht van de wereld. In plaats daarvan verandert het gebed de biddende persoon. Degenen die hun vreugde en verdriet, hun lijden en verwondering aan God voorleggen leven in de gegronde hoop dat ze niet alleen zijn.
Paus Franciscus omschreef onlangs “het ware gebed als intimiteit met God”. Bidden geeft mensen de hoop dat God de wereld vasthoudt, dat hij elke zandkorrel en elke haar op het hoofd heeft geteld en dat niet alles alleen van mensen afhangt. Gesterkt hierdoor kan een mens handelen alsof alles van hem afhangt. Zo bezien verandert gebed toch de wereld.
Vertaling en bewerking www.deroerom.nl
beeld: https://assetsnffrgf-a.akamaihd.net/