Waarom zou je in hemelsnaam kiezen voor het celibaat?
De jezuïet Jos Moons antwoordt wie hem beklaagt of juist prijst om zijn keuze voor een celibatair leven. Hij hoopt dat de ander met hem durft te staren in de leegte. “God zet geen kopjes thee”, roep ik meestal, als ik bevraagd word over het celibaat. Het beeld werkt goed om uit te leggen dat er in het celibaat iets ontbreekt. Er is een leegte.
Bevestiging
Meestal houdt het gesprek daar op. Kritische geesten zien hun vooroordelen bevestigd, want die leegte maar weer eens duidelijk dat het celibaat moeilijk en onmenselijk is. Men ontneemt priesters de diepte van menselijke liefde. Terwijl het niet hoeft. Toont de Oosters-orthodoxe kerk immers niet dat huwelijk en wijding elkaar niet uitsluiten?
Ik gruwel van de gedachte dat ik, zoals men dan zegt, “met God getrouwd ben”
Ook vrome geesten zijn gerust. Ook zij zien het celibaat als moeilijk, maar dat maakt het juist indrukwekkend. Precies dit offer omwille van het rijk der hemelen maakt de religieus of priester heilig. Zoals Paulus VI in de encycliek Sacerdotalis Caelibatus (1967) uitlegt: het celibaat is een zware verplichting die iemand vraagt veel ongemakken geduldig te dragen, maar die ook een intensere deelname betekenen aan Christus’ eigen levenslot. Kortom, de celibatair verdient bewondering.
Lees het volledige artikel op ingniswebmagazine
beeld: https://2.bp.blogspot.com/
Over de auteur
Jos Moons SJ werkt aan de KU Leuven als onderzoeker (met name synodaliteit) en gastdocent (homiletiek, inclusieve ecclesiologie, spiritualiteit) en is daarnaast pastor in de Universitaire Parochie.