Laatst zocht ik iets wat ik niet kon vinden en ik ben intussen vergeten wat ik zocht. Maar ik vond wèl iets wat ik niet zocht en waarvan ik vergeten was dat ik het had. Het zat in een van die veel te volle mappen op m’n computer. Een soort vragenlijstje. Ik heb me gek geprakkezeerd waarom ik het had opgeschreven, maar ook dát ben ik vergeten. Het is een soort zelfonderzoek, al kun je ook aan anderen dat lijstje voorleggen en erover klessebessen of te wel ouwehoeren, bij wijze van gezelschapspelletje.
Daar gaan we: Wat eet je absoluut niet?, waarom niet?
Wat is je lievelingsmaaltje en hoe ziet dat recept er uit?
Herinner je je een favoriet restaurant?, waar en waarom?
Vlees, kip, vis, of geen van alle?
Wat ruik je als je denkt aan de keuken van je moeder?
Wat maak je het liefste klaar voor gasten, en hoe ziet dat recept er uit?
Wat is de belangrijkste kooktip die je van je moeder/vader kreeg?
Zou je vegetarisch verder kunnen leven?
Wat is je favoriete nagerecht?, en hoe maak je het?
Welke kleur heeft de keuken van je dromen?
Wat is je favoriete ijssmaak?
Kun je een week koken zonder diepvriesingrediënten?
Hoe vaak in de week eet je soep?
Mogen de kinderen of gasten zeggen wat ze willen eten?
Welke voorkeur heb je: rund of varken?
Welk kruid gebruik je nooit, en welk zo vaak mogelijk?
Voorkeur voor zoet of zout?
Kook je een ei mét, of zonder eierwekker?
Wat is je favoriete rauwkost?
Droom je wel eens van humus? Van welk gerecht dan wel?
Rijst, pasta of aardappelen?
Welk gerecht staat minstens eens in de week bij je op tafel? (Recept er bij)
Koop je witte of bruine eieren, en waarom?
Eet je wel eens iets wat over de houdbaarheidsdatum is?
Wat zet je met Kerstmis vast en zeker op tafel?
Wat hoop je dat ze in de hemel zeker serveren?
Arme kinderen kregen eeuwenlang te horen dat ze in de hemel rijstepap met gouden lepeltjes zouden krijgen. Elke dag, en zoveel als ze wilden. Dat lijkt me een hel.
Er zijn legio recepten voor rijstepap, ook wel rijstebrij genoemd. Rijst, melk en suiker.
Dat is alles.
Al kun je er nog wel een en ander aan toevoegen zoals saffraan, eidooiers, vanillesuiker, zelfs rozijnen en natuurlijk kaneel.
De Chileense schrijfster Isabel Allende is er verlekkerd op. In haar kookboek Afrodite, vol erotisch-getinte recepten, schrijft ze dat ze er wel acht porties van op kan, als het moet.
‘Als uw humeur goed genoeg is’, schrijft ze, ‘gebruik de rijstepap dan om er uw geliefde van top tot teen mee in te smeren en hem/haar dan langzaam af te likken. In zo’n geval zijn de calorieën gerechtvaardigd’.
Tja, verleidelijk voorstel, maar het is natuurlijk wel een hoop gedoe.
Dan lijkt een lepel me eigenlijk wel zo handig…
Aan het eind van de regenboog staat een pot met goud.
‘En gij geleuft dà?’, zeggen ze in Brabant. Maar mensen geloven nu eenmaal graag in sprookjes.
Zo hebben ze altijd gedroomd van Luikekkerland; het land van Cocagne, waar de gebraden duiven door de lucht vliegen, de pannenkoeken aan de bomen groeien en de rivieren van limonade zijn, of misschien wel van wijn of bier als je ouder dan achttien bent.
Om er te komen moet je je wel eerst door een rijstebrijberg eten, wat voor Isabel Allende een smakelijk akkefietje moet zijn.
Het Drentse dorp Koekange – halverwege Meppel en Hoogeveen -, en het Utrechtse Kockengen zijn vernoemd naar dat Kokanje, het droomland van de honingkoeken.
Hoe cynisch eigenlijk. De (veen)ontginners en turfstekers werden met die naam als het ware gelokt om in dat gebied te komen werken.
Ze mochten dromen van Luilekkerland, zoveel en zo vaak als ze maar wilden, maar moesten zich voor een habbekrats de godganse dag te barsten werken.
En rijstepap? Het idee alleen al! In de schil gekookte aardappelen, met soms een geblakerd spekzwoerdje, zul je bedoelen.
De tijden zijn (gelukkig) veranderd. Je kunt in Koekange heerlijk luieren en prima eten, zelfs Thais!
Over Luilekkerland gesproken… Het ligt om de hoek.
Je moet het alleen niet gaan zoeken, want dan vind je het niet…
beeld: https://www.eftepedia.nl/Luilekkerland.jpg