Geestelijken die in een gevangenis werken hoeven verklaringen van gedetineerden niet prijs te geven. De Hoge Raad heeft bepaald dat geestelijke verzorgers, van welke geloofsstroming ook, het verschoningsrecht hebben, net als artsen, advocaten en notarissen.
De hoogste rechter deed uitspraak in de zaak over de moord op een 86-jarige man in Axel in 2012. Daarvoor werden twee mannen veroordeeld, tot 24 en 15 jaar cel. De man met de hoogste straf ging in cassatie, omdat de medeverdachte tegen een humanistische en een boeddhistische geestelijk verzorger zou hebben gezegd dat hij alleen had gehandeld. Dat zou de hoofdverdachte vrijpleiten, maar de Hoge Raad oordeelt nu dat die verklaring niet meeweegt.
De twee mannen wachtten de bejaarde man ‘s nachts op in een park toen hij zijn hond uitliet. Hij werd zwaar mishandeld zodat hij zijn pincode zou afgeven. De daders sneden onder meer een stuk van zijn oor. Uiteindelijk werd hij met veel messteken om het leven gebracht en achtergelaten in een sloot. De daders doorzochten daarna zijn woning en probeerden vergeefs geld te pinnen.
De twee geestelijke verzorgers weigerden over de uitspraken van de medeverdachte voor de rechter te verklaren, en beriepen zich op hun verschoningsrecht. De advocaat van de veroordeelde die in cassatie ging, maakte daar bezwaar tegen. Zij zouden als respectievelijk boeddhist en humanist niet als geestelijke aan te merken zijn, en dat recht daarom niet hebben. In die redenering ging de Hoge Raad echter niet mee. Vanwege “de aard en inhoud van hun functie” hebben alle geestelijk verzorgers in de gevangenis het recht om te zwijgen, ongeacht de levensbeschouwelijke stroming waartoe zij behoren.
bron: kro-ncrv -katholiek nieuws
lees ook de site van de geestelijke verzorging gevangeniswezen
bekijk een gesprek met een gevangenispastor