eenzame overwinningen – Gods vaccin
Op een persoonlijke manier beschreef paus Franciscus de beslissende crises in zijn leven. Hij vergelijkt onder meer zijn levensbedreigende longziekte met traumatische ervaringen bij de huidige coronapandemie.
Hij beschrijft ook zijn verblijf in Duitsland en zijn isolement in Cordoba, Argentinië. Tegen deze achtergrond keert Franciscus zich tegen goedkope troost; Tegelijkertijd beschrijft hij situaties van crisis en lijden als een kans op rijping en groei, pijnplekken-leerplekken.
In december a.s. verschijnt een nieuw pauselijk boek
Franciscus vertelt zijn verhaal in een boek dat begin december in verschillende talen verschijnt onder de titel “Durf te dromen!”. De Italiaanse kranten “La Repubblica” en “La Stampa” publiceerden maandag fragmenten.
Franciscus vertelt over een longinfectie die hem op 20-jarige leeftijd in een strijd op leven en dood bracht. ‘Ik weet uit ervaring hoe mensen die lijden aan het coronavirus zich voelen als ze worstelen om lucht aan de beademingsmachine’, schrijft het hoofd van de kerk. De langdurige behandeling, waarbij een deel van zijn rechterlong werd verwijderd, maar vooral de moedige tussenkomst van twee verpleegsters, leerde hem wat de toepassing van wetenschap, maar ook durf in therapie, betekent.
De paus kijkt terug op goedbedoelde pogingen op om hem te troosten, maar met “stomme dingen, lege woorden”. Niets raakte hem destijds zo goed als een voormalige lerares en catechiste die alsmaar zwijgend bij zijn ziekbed zat.
Studiebezoek aan Duitsland
Franciscus beschrijft zijn studiebezoek aan Duitsland in 1986 als een ervaring van ballingschap. Hij voelde zich “een vis op het droge” en leerde hoe belangrijk zijn thuisland was, dat hij miste; De overwinning van Argentinië op Duitsland op het WK voetbal dat jaar was een “eenzame overwinning”, in de “eenzaamheid van er niet bij horen”.
Even drastisch beschrijft hij zijn overplaatsing naar Cordoba in 1990. Franciscus noemt zijn leiderschapsstijl als de jezuïet provinciaal en rector van de theologische faculteit van San Miguel als reden. Het verblijf in Córdoba gedurende “een jaar, tien maanden en dertien dagen” was voor hem “een soort quarantaine, een isolement”. Vanuit het oogpunt van vandaag deed dit hem goed: “Het zorgde ervoor dat mijn ideeën volwassen werden: ik schreef en bad veel.”
Franciscus noemt het vermogen om te bidden, verleidingen te weerstaan en het lezen van de 16-delige “Geschiedenis van de Pausen” van Ludwig von Pastor als de winst van deze periode. ‘De Heer heeft me met dit vaccin voorbereid. Als je dit verhaal eenmaal kent, kun je nauwelijks verrast zijn door wat er tegenwoordig in de Romeinse curie en de kerk gebeurt’, schreef de paus.
De tijd in Cordoba was voor hem een ”echte zuivering”, geeft Francis toe. Daar kreeg hij “meer tolerantie, begrip en het vermogen om te vergeven”, maar ook “een nieuw mededogen voor de zwakken en weerlozen” en “geduld, veel geduld”.
bron: Domradio.de/KNA