De leidende prelaten achter deze opstand hebben een geschiedenis van verzet tegen de pastorale stijl en prioriteiten van paus Franciscus
Van 16 tm 18 juni voeren de Amerikaanse bisschoppen overleg o.a. over de vraag of president Biden nog de communie kan ontvangen, gezien zijn politieke standpunt over abortus. Het is een van de kwesties die de katholieke kerk in Amerika splijt.
De agenda van de vergadering kunt u hier raadplegen
Een achtergrond-artikel door Christopher White voor La Croix International en National Catholic Reporter (NCR)|
Toen aartsbisschop Carlo Maria Viganò , de in ongenade gevallen voormalige pauselijke nuntius van de Verenigde Staten, in 2018 een ongekende brief publiceerde – die al snel ontkracht werd- waarin hij beweerde dat paus Franciscus medeplichtig was aan het verdoezelen van de geschiedenis van misbruik van voormalig kardinaal Theodore McCarrick, kwam San Francisco’s aartsbisschop Salvatore Cordileone Viganò’ te hulp.
Cordileone vond bijval bij een aantal Amerikaanse bisschoppen die het verhaal van de voormalige nuntius onderstreepten. Ze legden persoonlijke verklaringen af waarin ze de lof zongen van Cordileone over Vigano als een man van geloof en integriteit.
Deze zelfde bisschoppen, allemaal benoemd door de pausen Johannes Paulus II en Benedictus XVI zijn ook de drijvende kracht achter de pogingen om de Amerikaanse bisschoppenconferentie een document te doen opstellen waarin gesteld wordt dat katholieke politici die voorstander zijn van wetgeving waarin ruimte is voor abortus, de communie geweigerd moet worden. Op hun treffen van 16-18 juni zullen de bisschoppen er over stemmen.
Het hele proces over deze materie is de afgelopen weken onder de loep genomen, onder meer door oud-medewerkers van de Amerikaanse bisschoppenconferentie en door hooggeplaatste Vaticaanse functionarissen die dit debat zien als een felle afwijzing van de oproep van paus Franciscus tot dialoog.
Brief van het Vaticaan
In mei jl. stuurde kardinaal Luis Ladaria, het hoofd van Congregatie van de Geloofsleer een brief aan de voorzitter van de Amerikaanse bisschoppenconferentie, Gomez van Los Angeles.
In deze brief drong Ladaria aan op voorzichtigheid. Tevens schetste hij een route om vooruitgang te boeken in dit soort discussies. Hij moedigde in de bisschoppen aan tot een “uitgebreide en serene dialoog” voorafgaand aan het besluiten en uitvoeren van eventuele plannen.
67 Bisschoppen stuurden in reactie daarop een verzoek aan Gomez de stemming over genoemde kwestie op te schorten totdat de bisschoppen bijeen konden komen om het voorstel persoonlijk te bespreken. Gomez heeft hen laten weten dat de stemming onverwijld zal doorgaan.
John Carr, een kwart eeuw de hoogste beleidsadviseur van de Amerikaanse bisschoppen, beschreef het openlijk vertoon van verdeeldheid, zowel onderling als met Rome, als ‘ongekend’.
“Het idee dat zeer directe waarschuwingen en begeleiding van het Vaticaan gewoon als een advies zouden worden gezien, maakte geen deel uit van mijn ervaring”, vertelde Carr aan NCR. Carr zei dat paus Franciscus voor bisschoppen als Gomez “slechts één stem onder velen” is geworden en dat voor Gomez nu “de vraag niet is of ik het met de paus eens ben, maar of de paus het met mij eens is”.
“De polarisatie die de politiek in de Verenigde Staten kenmerkt, heeft nu ook zijn weg gevonden naar het kerkelijk leven zodanig dat de politiek ons geloof vormt in plaats van dat ons geloof onze politiek vormgeeft”, voegde Carr eraan toe. “Het meest trieste is dat de Eucharistie een slagveld is geworden in plaats van een bron van eenheid.”
“Cultuurstrijders-bisschoppen versus paus Franciscus
Veel van de bisschoppen die nu het voortouw nemen om de communie aan katholieke politici te weigeren, zijn met elkaar verbonden door een netwerk van conservatieve katholieke organisaties die zich verzetten tegen paus Franciscus en voormalig president Donald Trump en de Republikeinse Partij favoriseren.
Het NAPAinstituut is een van de belangrijkste organisaties dat een platform biedt aan enkele van de meest beruchte critici van de paus.
Deelnemers aan bijeenkomsten van dit instituut betalen $ 2.600 aan registratiekosten (plus hotelresortkosten en reiskosten) om lezingen bij te wonen van conservatieve bisschoppen en -priesters , samen met bekende conservatieve politici terwijl ze rijk besprenkelde recepties bijwoonden in Napa Valley.
Een van de initiatiefnemers voor het Napa Institute was de nu gepensioneerde aartsbisschop Charles Chaput van Philadelphia. Hij is een van de meest uitgesproken tegenstanders van president Joe Biden.
Leden uit deze kring van deze bisschoppen verschijnen regelmatig op het Eternal World Television Network (EWTN) (dat ook in Nederland voet aan de grond probeert te krijgen, red. DR) en dat bekend staat om zijn selectieve presentatie van de katholieke leer.
In de afgelopen jaren was de berichtgeving van dit netwerk vaak kritisch over paus Franciscus en gunstig voor Trump en Viganò.
Kort na de verkiezing van Biden als de tweede katholieke president van het land, viel Chaput katholieke ambtenaren aan, die beleid uitvoerden niet in overeenkomst met de leer van de kerk. Hij betoogde dat katholieke politici die beleid zoals abortus steunen en doorgaan met het ontvangen van de communie een “schandaal” veroorzaken.
Als gepensioneerde bisschop en zonder kerkelijk iurisdictie in Washington of Delaware, waar Biden het vaakst de mis bijwoont, week Chaput in zijn interventie in het communiedebat af van het document van de Amerikaanse bisschoppen uit 2004 waaraan hijzelf meewerkte. Dat document stelt ‘dat de kwestie van de communie aan de plaatselijke individuele bisschop moet worden overgelaten.
Carr, in die tijd stafmedewerker herinnert zich dat het document toen, ondanks de gevoelige aard van de problemen, “de conferentie verenigde en de bisschoppen en het Vaticaan op hetzelfde spoor zette. Het weerspiegelt nauwkeurig de leer van de kerk en de pastorale verantwoordelijkheid van bisschoppen”, zei Carr, en merkte op dat het werd aangenomen met een overweldigende meerderheid van 183 tegen 6 stemmen. Dergelijke pogingen tot consensus lijken tegenwoordig zeldzaam onder de bisschoppen.”
Stephen P. Millies, universitair hoofddocent ‘publieke theologie en directeur van het Bernardin Center van de Catholic Theological Union, vertelt “dat deze bisschoppen de nadruk leggen op een hernieuwde centralisatie van het gezag van de kerk en proberen veranderingen te vertragen, die Vaticanum II wenste. Paus Franciscus daarentegen, merkt Millies op, zet in op een decentralisatie van de macht en wil meer ruimte geven aan stemmen in de marge.”
Zusters Sharon Euart, is voormalig algemeen secretaris van de Amerikaanse bisschoppenconferentie. Zij vertelde NCR dat “een van de fundamentele vragen die nog moeten worden beantwoord is: ‘Wil de bisschoppenconferentie handelen in strijd met de instructies van de Congregatie voor de Geloofsleer?’ Ik denk dat de focus van de brief van kardinaal Ladaria ligt op de eenheid van de conferentie”, zei Euart, die nu de uitvoerend directeur is van het Resource Center for Religious Institutes. “Zal het optreden van de bisschoppen de eenheid bevorderen of belemmeren?’
“Carr van zijn kant gelooft dat “kerkelijke verdeeldheid, pastoraal destructief en contraproductief zijn in het openbare leven”. Hij zei dat dit debat juist in deze coronatijd een verkeerd signaal afgeeft, juist nu veel kerkleiders manieren proberen te vinden om katholieken terug in de kerk te halen. Dit is een tijd een pas op de plaats te maken en te vragen:
wat de beste manier is om mensen aan te moedigen terug te keren naar de Eucharistie?
Wat is de beste manier om de menselijkheid van het ongeboren kind te verdedigen?
Wat is de beste manier om de wijsheid van de katholieke sociale leer aan de orde te stellen over immigratie, armoede en leven?
Wat is de beste manier voor ons om voor onze mensen te zorgen in een tijd van raciale afrekening?” zei Carr.
“Als je deze vragen serieus neemt, zal niemand zeggen: ‘Laten we ruzie maken over de vraag of de katholieke president te communie kan gaan.”
Zusters Sharon Euart betwijfelt of, gezien de nodige gevoeligheid van dergelijke discussies, een virtuele vergadering het juiste medium is voor zo’n belangrijke beleidsbeslissing. “Ik denk dat we erkennen dat virtuele vergaderingen de dialoog niet bevorderen, vooral niet met 300 personen”,
Carr beschrijft het contrast tussen deze bisschoppen en de paus als ‘een uitdrukking van twee verschillende soorten leiderschap’.
“Als je denkt dat we de strijd om de cultuur van onze tijd in wezen hebben verloren en dat we een ‘heilige rest’ zijn, dan kruip je oin je schulp en probeer je te behouden en te beschermen wat we hebben en je legt verklaringen af, je verkondigt de waarheid, je oordeelt en je vaardigt straffen uitt. Dat is een stijl van leiderschap.”
“Maar,” vervolgde hij. “Als je denkt dat we hebben wat de wereld nu nodig heeft, als je denkt dat de katholieke sociale leer een weg vooruit biedt, dan grijp je in en overtuig je. Je probeert in contact te komen met mensen, hen uit te nodigen, oordeel en veroordeling zijn contraproductief.”
Carr, citeert Mark Shields een medewerker van de Amerikaanse Publieke Omroep PBS, die zei dat je de gezondheid van een organisatie kunt meten door te kijken of zij bekeerlingen zoekt of ketters probeert te vinden.”
“Paus Francis is op zoek naar bekeerlingen”, zei hij. “Sommige anderen zijn op zoek naar ketters en willen ze straffen.”
Christopher White is nationale correspondent van de NCR. Zijn e-mailadres is cwhite@ncroline.org . Volg hem op Twitter: @CWWhite212 .
Het integrale artikel is te lezen via: https://international.la-croix.com/news/religion/who-are-the-us-bishops-pushing-communion-denial-efforts/14475
vertaling en bewerking redactie www.deroerom.nl
lees ook een artikel uit Igniswebmagazine door Jan Paters sj