Al 53 jaar bieden fulltime en vrijwillige werkers uit het bisdom Essen pastorale zorg aan toeristen op Texel. Door Corona was dat vorig jaar niet mogelijk, maar deze zomer zijn er weer diensten en gesprekken op het eiland.
DOMRADIO.DE: U bent een van de fulltime professionals die, samen met vele vrijwilligers, er als vakantieaalmoezenier aanwezig is voor de Duitse toeristen op Texel. Met hoevelen dit jaar?
Kapelaan Maximilian Strozyk: Elk team bestaat uit drie vrijwilligers en één fulltime pastor.
D.: Wat u tot eind augustus aanbiedt, zijn traditionele Duitstalige kerkdiensten, gesprekken en vrijetijdsactiviteiten. Wat is er dit jaar anders?
S.: Er is dit jaar veel ongewis. We hebben pas twee weken geleden definitief besloten dat we echt naar Texel gingen. Veel dingen die ons heel vertrouwd waren geworden, zullen dit jaar anders moeten. Zo zal de zanghappening op het strand niet kunnen plaatsvinden.
We zitten nu niet met onze caravan in het duin zitten met onze spelletjes en boeken, maar hebben dit allemaal geïntegreerd in de kerk. Al dagen zijn helpers bezig met het het in orde maken van alles. Het is wel anders dan anders.
D.: Met andere woorden, als contactpersoon bereidt u zich ook voor op alle mensen die mogelijk vragen hebben over de terugreis en quarantaine?
S.: Precies. We zullen voortdurend de Duitse en Nederlandse regelgeving in de gaten houden, zodat we voortdurend de vinger aan de pols hebben. Dat maakt de toeristische pastorale zorg dit jaar echt spannend en flexibel.
We weten zelf niet zo goed wat er dit jaar gaat gebeuren. Maar het was voor ons belangrijk dat we er dit jaar weer voor de mensen op locatie willen zijn en met hen in geloof willen leven. We willen door gesprekken en beschikbaar te zijn het gevoel van vrijheid overbrengen, dat heeft de toeristische pastorale zorg in al die jaren gevormd. Ik heb er heel veel zin in en kijk er enorm naar uit. Dat krijg ik nu al terug van heel veel toeristen die zeggen: goed je komt.
D.: Betekent dat, dat je in de loop der jaren een soort vaste klantenkring hebt opgebouwd die altijd naar Texel gaat en je ontmoet?
S.: trozyk: Ja, zeker. Er is zo’n grote groep toeristen die eigenlijk altijd heel specifiek naar het toeristenpastoraat komen. We kennen elkaar al. Echte vriendschappen zijn daar ontstaan, zelfs over de diocesane grenzen heen. Je leert mensen kennen, voert intensieve gesprekken, soms kom je heel dichtbij.
D.: De caravan op het strand, waar onder een kleine luifel gesprekken plaatsvonden, is dit jaar te klein. We verhuizen naar de Bonifatiuskerk in De Koog, die aan de eredienst is onttrokken. Wat is dat gebouw nu?
S.: Vroeger was het een katholieke kerk en nu is het al enkele jaren eigendom van de gemeente en wordt gebruikt als bingozaal en ontmoetingsplaats. We gebruiken de kerk als kerkruimte in de negen weken dat we er zijn. Waarbij we onze diensten niet alleen in de kerk vieren, maar ook op de weide buiten. Dit past natuurlijk prachtig bij dit eiland.
De kerk is dit jaar het centrale aanspreekpunt, waar we als team bijna elke dag – behalve op maandag – aanwezig zullen zijn. We zijn blij als mensen even langskomen voor een kopje koffie of thee of wat dan ook, spelletjes lenen en even een praatje willen maken. De caravan wordt dit jaar niet gebruikt voor het toeristenpastoraat vanwege de lastige ligging en omvang.
Het interview werd afgenomen door Uta Vorbrodt.
bron: domradio.de
beeld: https:www.domradio.de/bistum essen