Van de redactie: De komende weken zult u deze zondagsmijmering moeten missen, onze medewerker Frans Wijnands neemt een time-out.
Wie ooit in de Provence is geweest kent het geluid van de krekels. Trouwens, niet daar alleen,
want zo’n beetje overal in de wereld leven die beestjes. Behalve op de Noord- en Zuidpool.
Want het zijn geboren koukleumen.
Krekels zijn geweldige lawaaischoppers die van geen ophouden weten met eentonige schrille
krie, krie, krie. Je hoort ze doorlopend, maar je ziet ze niet. En als je denkt vlakbij zo’n krekel te zijn
verplaatst het geluid zich ineens. Kortom: je wordt van het kastje naar de muur gestuurd.
Dat ondervond ook de bijna vergeten dichter C.S. Adama van Scheltema (1877-1924) die een
gedicht van vier coupletten schreef over krekels met telkens dezelfde slotzin, zoals in het
tweede couplet:
‘k Sloop zachtjes door de bronzen wei,
het zong er als een lier.
Ik hoorde ‘t , ik was heel dichtbij.
Dan zweeg ‘t , ik zag geen zier.
’t Was verder dat ze ’t riepen:
Kom hier!, kom hier!, kom hier!
Ik kan me voorstellen dat Vincent van Gogh – bijna letterlijk – gekmakend horendol is
geworden van die krekels als hij in het vrije veld stond te schilderen.
Maar ja, de krekel, oftewel de cicade, de cigale, hoort nu eenmaal bij de Provence, net als de
lavendel en de mimosa. Het insect is zelfs het officiële symbool van die regio.
Dus was de burgemeester van Le Beausset, een dorp in het achterland van Toulon, hoogst
verontwaardigd toen hij vorige zomer van een stel Parijzenaars die in zijn gemeente op
vakantie waren het verzoek kreeg of hij niet wat actiever kon zijn in de krekel-bestrijding;
beetje verdelgingsmiddel spuiten. Want dat getsjirp was ‘zo opdringerig hard’.
Het is het kenmerkende gezeur van grotestads-mensen die zelden of nooit op het platteland
komen en dan klagen over de hanen die er zo vroeg kraaien…
De enige krekel die ik ooit gezien heb was geen echte, maar een filmfiguurtje van Walt
Disney: Jiminy Cricket, in het Nederlands bekend als Japie Krekel.
Hij speelt een belangrijke rol in het (film)leven van Pinokkio en ik vond/vind het een grappig
beestje.
Echte krekels zijn in ons land zeldzaam geworden; je hoort ze bijna alleen nog op een aantal
grote heidevelden in Brabant en op de Veluwe, als de zon hoog aan de hemel staat, hartje
zomer.
Ze kunnen klaarblijkelijk ook op veel sympathie rekenen. Want onlangs is de veldkrekel
uitgroepen tot Insect van het Jaar.
Dat maakte de insectendeskundige Aglaia Bouma recent bekend in het veel beluisterde
radioprogramma Vroege Vogels.
Ik ben niet meer zo’n vroege vogel; das war einmal…
Toen je na een nachtje doorzakken mooi op tijd was voor de vroegmis bij de paters
Augustijnen, in Eindhoven.
Die snelle, korte mis zonder wierook en eindeloze preek werd ook wel ’t vissersmiske
genoemd, omdat er vooral gelovigen in de kerk zaten die heel vroeg op pad wilden, zoals
sportvissers, maar niet zonder de zegen van Onze Lieve Heer.
Zou Toon Hermans aan Vroege Vogels hebben gedacht?, toen hij zijn heerlijke carnavalshitje
schreef, over een vroeg vogeltje:
Vogeltje wat zing je vroeg
is de nacht niet lang genoeg
Nee, de nacht is altijd veel te kort
omdat het tegen vieren
zo ’s morgens tegen vieren
omdat het dan pas echt gezellig wordt.
Allez, je moet met je (leef)tijd meegaan en dus verander ik de laatste regels in:
Omdat het tegen vieren
zo ‘s middags tegen vieren
omdat het dan pas echt gezellig wordt
Gezelligheid kent immers geen (leef)tijd…
beeld: https://Cicade-Obiceiurile-Getty-Images.jpg