Meer lekenparticipatie gewenst

Het wereldwijde synodale proces dat door paus Franciscus is geïnitieerd, wordt uitgebreider dan gepland. Met een emotionele preek en een verrassende mededeling gaf de paus aan waar de reis heen gaat.

“Volk van God” moet debatteren

Met de uitbreiding van het synodale proces reageert de paus op zowel conservatieve als progressieve critici. Zo lijkt de liberale meerderheid van het synodale pad in Duitsland tot dusver vervreemd van de wereldsynode. Het werd beschouwd als puur een bisschoppelijk evenement, en de mogelijkheden voor deelname van de kant van de basis waren tot nu toe beperkt tot het beantwoorden van vragenlijsten. En in conservatieve kringen werd gezegd dat de paus veel riskeerde met de synode omdat de dynamiek van de vergadering in oktober onvoorspelbaar was en er gevreesd moest worden voor manipulaties.

Blijkbaar rekent Francis erop dat twee assemblages meer overtuigingskracht in beide richtingen mogelijk zullen maken. Al bij de gezinssynode, die leidde tot een andere kerkelijke benadering van hertrouwde gescheidenen, waren twee vergaderingen (2014 en 2015) nodig om tot een haalbaar resultaat te komen.Wereldsynode 2021-2023

De Wereldsynode 2021-2023 behandelt de belangrijke vraag hoe de missie van de kerk in de tijd van vandaag overtuigend, participatief en gemeenschappelijk kan worden ingevuld.

Tegelijkertijd brengt de verlenging echter ook een verhoogd risico met zich mee. Omdat het niet alleen betekent dat het consultatieproces onder bisschoppen in de loop van de tijd wordt uitgebreid. Integendeel, volgens de wil van de paus zou het ertoe moeten leiden dat de synodale impulsen ook door het “Volk van God” worden besproken. Hoe dit precies moet gebeuren, is nog onduidelijk – net als de vraag of het “Volk van God” zal deelnemen aan de nieuw geplande laatste synodale vergadering in oktober 2024.

“Tripartiete” synode met leken?

Dat suggereert althans een verklarende verklaring van het recent zeer actieve “Secretariaat-Generaal van de Synode” op de aankondiging van de paus. In de teksten van het secretariaat wordt steeds duidelijker dat naast het college van bisschoppen, dat tot nu toe (samen met de paus) het enige onderwerp van de synode op wereldniveau was, de leken nu in toenemende mate actoren worden. Een “driepartijen” synode, bestaande uit paus, bisschoppen en het volk van God, zou een nieuwigheid zijn die tot spanningen zou kunnen leiden vanwege de onopgeloste kwestie van representativiteit.

De verandering is al weerspiegeld in de naam van de synode: terwijl het decennialang de “Synode van de Bisschoppen” werd genoemd, is de naam in het nieuwe Vaticaanse organogram gewoon “Synode”. En het Secretariaat is het “Algemeen Secretariaat van de Synode” geworden – zelfs als de deurborden nog steeds “Synodus Episcoporum” zeggen. De transformatie naar een breder, niet alleen bisschoppelijk adviesorgaan is ook te zien in de publicaties van het synodesecretariaat, dat op de eigen website en op Twitter steeds meer kerkpolitieke en theologische accenten legt. 

Dit gebeurde vorige week ook ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan ​​van het Concilie, toen het Synodesecretariaat erop wees dat de Synode een vrucht was van ditzelfde Concilie en dat de concilietheologie van het “Volk van God” tot op zekere hoogte de Magna Charta voor verdere synodale gebeurtenissen.

In zijn preek over de 60ste verjaardag van het Concilie op 11 oktober heeft de paus al aangegeven zich bewust te zijn van de risico’s die een uitbreiding en verspreiding van het wereldwijde synodale pad met zich mee kan brengen. Achteraf wordt het nog duidelijker waarom hij bij deze gelegenheid een beroep deed op de eenheid van de kerk en herhaaldelijk herinnerde aan de “Volkstheologie van God” van het Concilie.

Paus: “Laten we polarisatie overwinnen”

Hij zei onder meer: ​​”De duivel wil het onkruid van verdeeldheid zaaien. Laten we niet bezwijken voor zijn bedrog, laten we niet bezwijken voor de verleiding van polarisatie.” Maar al te vaak kiezen christenen na het concilie “een kant in de kerk” en scheurden daardoor “het hart van hun moeder aan stukken”. In plaats van de dienaar van iedereen te willen zijn, wilden ze ‘volgelingen van hun eigen groep’ zijn: ‘Progressieven en conservatieven in plaats van broeders en zusters’.

De paus zei verder: “De Heer wil niet dat we zo zijn: we zijn zijn schapen, zijn kudde, en we zijn alleen dat samen, verenigd. Als we polarisatie overwinnen en de gemeenschap bewaren, zullen we meer en meer worden een.” Franciscus promootte krachtig een andere stijl van debat door te zeggen: “Een kerk die van Jezus houdt, heeft geen tijd voor argumenten, vergif en polemiek. God verlos ons van kritiek, van intolerantie, hardheid en woede.”

En over het onderwerp “Volk van God” legde hij uit: “Laten we de ‘ismen’ buiten beschouwing laten: het volk van God houdt niet van deze polarisatie. Het volk van God is het heilige, gelovige volk van God: dat is de kerk.

bron: domradio

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *