Vatican News: Eminentie, de paus zal de internationale klimaatconferentie in Dubai niet kunnen bijwonen zoals hij had gewild. Wat zijn de verwachtingen en hoop van Franciscus voor COP28?
De paus heeft het besef van de noodzaak om op te treden voor de zorg voor het gemeenschappelijke huis, de urgentie van moedige standpunten en een nieuwe impuls voor lokaal en internationaal beleid, zodat de mensheid niet wordt bedreigd door partijdige, kortzichtige of roofzuchtige belangen. COP28 wordt opgeroepen om een duidelijk antwoord van de politieke gemeenschap te geven om deze klimaatcrisis met vastberadenheid het hoofd te bieden binnen het door de wetenschap aangegeven urgente tijdsbestek.
De paus kon niet naar Dubai gaan, maar de beslissing om daar te zijn, de eerste keer voor een paus, kwam duidelijk naar voren uit Laudate Deum , waarin hij herinnert dat het nu acht jaar geleden is sinds de publicatie van de encycliek Laudato sí , waarin hij met iedereen het lijden van de planeet en de ‘oprechte zorgen’ over de zorg voor het gemeenschappelijke huis wilde delen. De paus legt uit dat “met het verstrijken van de tijd […] onze reacties niet adequaat zijn geweest, terwijl de wereld waarin we leven aan het instorten is en mogelijk het breekpunt nadert” (LD, 2).
Wetenschappelijke studies benadrukken niet alleen de ernstige gevolgen van de klimaatverandering die wordt veroorzaakt door antropogeen gedrag, maar het is nu ook een dagelijkse gebeurtenis om getuige te zijn van extreme natuurverschijnselen over de hele wereld, die de levenskwaliteit van een groot deel van de menselijke bevolking ernstig aantasten. in het bijzonder de component die het meest kwetsbaar is voor de klimaatcrisis en die het minst verantwoordelijk is geweest voor het uitlokken ervan.
Vatican News: De Heilige Vader heeft herhaaldelijk het woord ‘moed’ gebruikt en regeringen gevraagd om beleid voor een integrale ecologie om de mensheid en ons gemeenschappelijk huis te beschermen. Wat zijn de verwachtingen voor COP28?
Ook hier is Laudate Deum heel duidelijk: “Als we vertrouwen hebben in het vermogen van mensen om hun kleine belangen te overstijgen en in grotere termen te denken, kunnen we blijven hopen dat COP28 een beslissende versnelling van de energietransitie mogelijk zal maken, met effectieve toezeggingen die voortdurend worden gecontroleerd. Deze Conferentie kan een koerswijziging betekenen, waaruit blijkt dat alles wat sinds 1992 is gedaan in feite serieus was en de moeite waard was, anders zal het een grote teleurstelling zijn en al het goede dat tot nu toe is bereikt in gevaar brengen” (nr. 54).
De hoop is inderdaad dat COP28 duidelijke aanwijzingen kan geven om deze versnelling aan te moedigen. Een energietransitie die op verschillende manieren kan worden ontwikkeld, beginnend bij de geleidelijke en snelle vermindering van fossiele brandstoffen door een groter gebruik van hernieuwbare energiebronnen en energie-efficiëntie, maar ook door een grotere inzet voor onderwijs voor integrale ecologie.
Het is inderdaad goed om te herhalen wat de Heilige Vader en de Heilige Stoel vaak hebben herhaald: economische en technische middelen om de klimaatcrisis tegen te gaan zijn noodzakelijk maar niet voldoende; het is essentieel dat zij vergezeld gaan van een educatief proces dat veranderingen in levensstijlen en productie- en consumptiemiddelen beïnvloedt, gericht op het bevorderen van een vernieuwd model van integrale menselijke ontwikkeling en duurzaamheid, gebaseerd op zorg, broederschap, samenwerking tussen mensen en de versterking daarvan een alliantie tussen de mens en de omgeving die, zoals Benedictus XVI zei in Caritas in veritate , “de creatieve liefde van God moet weerspiegelen, van wie we komen en naar wie we op weg zijn” (nr. 50).
Vatican News: De paus herhaalde dat er na de conferentie van Parijs in 2015 feitelijk sprake was van een daling en een verlies aan belangstelling. U hebt deze gebeurtenissen op de voet gevolgd. Beseft de wereld de gevaren?
De klimaatcrisis is zeer complex, maar het is “een mondiale sociale kwestie die nauw verbonden is met de waardigheid van het menselijk leven” (LD, nr. 3). Bovendien houdt het verband met het menselijk gedrag van de toenemende uitstoot van broeikasgassen, die gevolgen op de lange termijn hebben. Ze dateren uit de periode van de postindustriële revolutie aan het einde van de 18e eeuw, maar zijn in de loop van de tijd sterk toegenomen. Zoals aangegeven door het IPCC, het wetenschappelijke orgaan van de VN dat klimaatverandering bestudeert, vond ruim 42% van de totale netto-uitstoot sinds 1850 plaats na 1990. Dit zijn tijdsbestekken die veel verder gaan dan de korte verkiezingscycli waaraan politici zich moeten onderwerpen. Dit is zeker een eerste zorg.
Bovendien zijn er sinds 2015 een reeks crises geweest – denk maar aan Covid, of aan de aanhoudende humanitaire problemen die onze samenleving doordringen. De conflicten in Oekraïne en in het Israëlisch-Palestijnse gebied zijn slechts twee treffende voorbeelden van hoe lokale conflicten niet alleen een onaanvaardbare en verwoestende impact hebben op de lokale burgerbevolking, maar ook wereldwijd diepgaande economische en sociale gevolgen hebben. Hier is een tweede zorg: deze crises dreigen de aandacht van de internationale gemeenschap af te leiden van de klimaatproblematiek.
Helaas zet de klimaatverandering zich voort en wacht zij niet op de implementatie van menselijke ‘goodwill’. Wat nodig is, is dat de internationale gemeenschap hier niet alleen nota van neemt, maar ook concreet beseft dat we, om de klimaatcrisis te bestrijden, samen winnen of samen verliezen.
Op de COP26 in Glasgow stuurde de Heilige Vader een boodschap waarin hij aangaf dat “de wonden die onze menselijke familie wordt toegebracht door […] het fenomeen klimaatverandering vergelijkbaar zijn met de wonden die voortvloeien uit een mondiaal conflict. Tegenwoordig moet de internationale gemeenschap als geheel, net als in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog, de implementatie van collegiale, solidaire en vooruitziende acties als prioriteit stellen.” De echte vijand die moet worden bestreden is onverantwoordelijk gedrag dat gevolgen heeft voor alle componenten van onze menselijkheid, vandaag en morgen. De reactie moet snel en samenhangend zijn.
Het zou goed zijn als COP28 zou helpen de wens in praktijk te brengen die paus Franciscus in Laudato sí uitdrukte : “Hoewel de postindustriële periode misschien wel herinnerd wordt als een van de meest onverantwoordelijke in de geschiedenis, is er niettemin reden om te hopen dat de mensheid aan het begin van de eenentwintigste eeuw zal herinnerd worden omdat hij genereus zijn ernstige verantwoordelijkheden op zich heeft genomen” (nr. 165). Hier schuilt hoop in, aangezien de mensheid over de middelen en capaciteiten beschikt om dergelijke verantwoordelijkheden op zich te kunnen nemen.
Vatican News: COP28 vindt plaats in de Verenigde Arabische Emiraten, terwijl het conflict tussen Israël en Hamas voortduurt. Hoe kijkt de Heilige Stoel naar deze situatie?
De terroristische aanval van Hamas en andere Palestijnse organisaties op 7 oktober op de bevolking van Israël heeft een ernstige en diepe wond veroorzaakt bij de Israëli’s en bij ons allemaal. De veiligheid van die bevolking werd op zo’n brutale manier en op ongelofelijke wijze in zo’n korte tijd ernstig in gevaar gebracht. De Heilige Vader zei het vanaf het begin: “Terrorisme en extremisme helpen niet bij het bereiken van een oplossing voor het conflict tussen Israëli’s en Palestijnen, maar voeden haat, geweld en wraak, en veroorzaken alleen maar lijden voor beiden” ( Algemene audiëntie, 11 oktober 2023 ).
En inderdaad, het Israëlisch-Palestijnse vredesproces, dat al te kampen had met vertragingen en stagnatie, is nu nog complexer geworden. Aan de andere kant was dit misschien het doel van de terroristen, omdat, zoals ze altijd hebben verklaard, de militanten van Hamas geen vrede met Israël in het verschiet hebben; integendeel, ze zouden op onverantwoorde wijze de verdwijning ervan wensen.
Dit komt echter niet overeen met de wens waarvan de Autoriteit van de Palestijnse Staat, in het bijzonder president Mahmoud Abbas, ons altijd heeft verzekerd, dat wil zeggen een dialoog met de staat Israël te willen voor een volledige verwezenlijking van de twee -statenoplossing, al zoveel jaren gepromoot door de Heilige Stoel samen, met een speciaal statuut voor de Heilige Stad Jeruzalem.
Daarom hoop ik dat er in de toekomst oprechte wegen van dialoog zullen zijn, ook al beschouw ik deze nu als zeer beperkt. In de Vaticaanse tuinen staat die olijfboom die in 2014 werd geplant door de Israëlische president Shimon Peres en de Palestijnse president Mahmoud Abbas, samen met paus Franciscus en patriarch Bartholomeus. We blijven het bewateren met het water van de hoop, dat voortvloeit uit gebed en ook uit diplomatiek werk.
Tegenwoordig hebben we echter een sprankje licht gezien in de onderhandelingen die een wapenstilstand en de vrijlating van verschillende Israëlische en andere gijzelaars mogelijk maakten. Helaas hebben we vandaag vernomen dat de gevechten zijn hervat. De Heilige Stoel hoopt dat al het geweld zo snel mogelijk zal ophouden.
Ik ben van mening dat de dialooginspanningen van Egypte en Qatar, samen met de Verenigde Staten van Amerika, werkelijk prijzenswaardig zijn, samen met de bereidheid van de Israëlische regering om zo snel mogelijk tot een oplossing voor alle gijzelaars te komen. Ik ben echt blij om te zien dat deze mensen hun families opnieuw kunnen omarmen. Ik bid ook voor en sympathiseer met de pijn van de andere families die nog steeds niet in staat zijn hun dierbaren te omhelzen, die nog steeds in Gaza worden vastgehouden. We hopen dat ze allemaal snel vrijkomen.
Tegelijkertijd is de humanitaire situatie in de Gazastrook een bron van grote zorg voor de Heilige Stoel. Duizenden slachtoffers – we hebben het over meer dan 15.000 gewonden en vermisten. Het lijkt erop dat er nergens veilig is; zelfs scholen, ziekenhuizen en gebedshuizen worden misbruikt en er wordt om gevochten. Meer dan een miljoen mensen zijn dakloos en moeten verhuizen naar het zuiden van dat kleine strookje Palestijnse land.
De rol van Egypte, dat de aankomst van humanitaire hulp verstrekt en coördineert, is werkelijk lovenswaardig, net als die van Jordanië, Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten, die deze hulp sturen en proberen de Palestijnse bevolking te helpen. We mogen de humanitaire inspanningen die de VN-agentschappen in Gaza leveren niet vergeten en moeten die aanmoedigen.
Het is nu noodzakelijk dat de gevechten definitief stoppen en dat er andere manieren worden gevonden waarop Hamas en andere Palestijnse organisaties zich kunnen ontwapenen en niet langer een terroristische dreiging vormen voor de Israëliërs, maar ook voor de Palestijnen zelf.
Zoals de Heilige Vader al heeft gezegd, raakt dit conflict, dat het Heilige Land raakt, de harten en emoties van iedereen. Je voelt heel erg de woede van zovelen over wat er op 7 oktober in Israël is gebeurd, maar ook over wat er in Gaza gebeurt, en nu over de verschrikkelijke gevolgen die dit conflict teweegbrengt in de samenlevingen van sommige landen. Ik verwijs in het bijzonder naar het groeiende aantal antisemitistische daden die in veel landen hebben plaatsgevonden.
Zoals de Heilige Vader vele malen en met grote vastberadenheid heeft gezegd: antisemitisme is een ontkenning van iemands afkomst, een absolute tegenstrijdigheid, omdat een christen niet antisemitisch kan zijn. Onze wortels zijn gemeenschappelijk. Het zou een tegenstrijdigheid zijn tussen geloof en leven. En niet alleen voor christenen; voor iedereen is het verdedigen van de vrijheid van anderen bij het belijden van hun geloof een menselijke daad, terwijl het beledigen ervan onmenselijk is, zoals gebeurde in de beschamende Shoah.
Vatican News: De Heilige Stoel blijft de oorlog tussen Rusland en Oekraïne ook nauwlettend volgen. Hoe gaat het werk van de Vaticaanse diplomatie in deze context verder?
De inzet van de Heilige Stoel blijft onveranderd en blijft zich richten op humanitaire kwesties, in het bijzonder de repatriëring van Oekraïense minderjarigen. De verschillende informatie-uitwisselingen tussen de Oekraïense en Russische zijde, via de apostolische nuntiaturen die in de twee landen aanwezig zijn, hebben het mogelijk gemaakt om het lot van tientallen kinderen vast te stellen.
Een bemoedigend resultaat, mede dankzij de expliciete betrokkenheid van de Heilige Stoel, zoals opgemerkt door het Bureau van de Presidentiële Commissaris voor de Rechten van het Kind van de Russische Federatie, was de repatriëring van Bogdan Jermokhin, die plaatsvond de avond voordat hij werd vrijgelaten. werd 18.
Bovendien wordt het mechanisme dat na de missie van kardinaal Zuppi werd geïnitieerd, verfijnd, wat betere resultaten belooft. Wij hopen dat deze inspanning ook de weg zal openen voor een dialoog over andere kwesties.
Vatican News: Eminentie, is hoop nog steeds de moeite waard in deze complexe tijden, verscheurd door oorlog, geweld en ontbering?
Geconfronteerd met de tragedies die de mensheid nog steeds teisteren, voelen we ons allemaal als verliezers, en zijn we geneigd toe te geven aan wanhoop en fatalisme. Met paus Franciscus wil ik ook herhalen: “Laten we niet toestaan dat onze hoop van ons wordt gestolen”, vooral wanneer de levensreis op problemen en obstakels stuit die onoverkomelijk lijken.
Natuurlijk vereist hoop realisme. Het vereist dat we problemen bij de naam noemen, in de wetenschap dat de vele morele, sociale, ecologische, politieke en economische crises die we ervaren met elkaar verbonden zijn, en dat wat wij zien als individuele problemen feitelijk een oorzaak of gevolg van de ander zijn.
Maar hopen vereist ook de moed om te handelen – het lef om je hart over het obstakel te werpen, het kwade af te zweren en buiten de nauwe ruimte van persoonlijke of nationale belangen te treden, om elke dag die kleine mogelijke stappen van het goede te zetten om te proberen gecompliceerde problemen te verbeteren. situaties en vrede zaaien met geduld en vertrouwen.
bron: Vatican News