Op zaterdag 31 oktober jl. was de Johanneskerk in Veghel afgeladen met mensen die afscheid wilden nemen van Ad van Bergen.
In een viering die een sterk persoonlijk karakter droeg, kwam de veelzijdigheid van Ad naar voren en vooral hoe hij iemand was die de kunst verstond om met veel mensen te communiceren en daardoor bij zovelen een plaatsje in hun hart had veroverd.
Die eigenschap was voor De Roerom aanleiding om eerder dit jaar met hem in gesprek te gaan over de vraag of en hoe hij bijdragen aan ons blad zou kunnen leveren. Eerste stappen werden gezet in de rubriek ‘Uit de parochiebladen’, meer om de sfeer te proeven over en weer, dan als definitieve keuze. Het gesprek over de wijze waarop De Roerom en Ad elkaar echt zouden kunnen vinden was ingezet maar werd eind augustus abrupt afgebroken door het nieuws van zijn ziekte. Als prioriteit diende zich nu aan: hoe leef ik naar het einde, welke keuzes te maken, wat moet nog afgewerkt worden? In de uitvaartdienst zijn we er getuige van geweest dat Ad erin is geslaagd zijn laatste opdracht zeer aansprekend te voltooien.
Ad was jarenlang een van de grote deskundigen in het Bossche bisdom op het vlak van onderwijs en catechese. Terecht heeft hij als eerste de Jan Niënhauspenning daarvoor gekregen. Toen hij met pijn in het hart gedwongen was afscheid te nemen van het werk als bisschoppelijk gedelegeerde voor het onderwijs, heeft hij met ontzettend veel plezier nog 5 jaar gewerkt aan de Pabo in den Bosch.
Ad was een man met veel talenten. Hij was creatief in taal. Hij hield van verhalen vertellen. Na zijn pensionering vooral, heeft hij beeldhouwen als een nieuwe expressievorm ontdekt. In zijn tuin lagen nog de nodige stenen te wachten tot het moment waarop Ad aan het licht zou brengen wat ze in zich hadden aan vorm en schoonheid, – zo legde hij uit wat beeldhouwen voor hem betekende. In zijn laatste vakantie heeft hij zich gewijd aan het ‘schrijven’ van een ikoon in Polen, trots vertelde hij hoe deze op passende wijze gewijd was door een Poolse priester ter plaatse. Deze ikoon van zijn patroon Johannes de Doper stond ook bij de kist tijdens de afscheidsviering.
Het was een viering vol met indrukwekkende momenten, die juist met communiceren en verbondenheid te maken hadden.
Twee belevenissen sprongen er voor mij uit: de voorganger nodigde ons uit om -zoals in huize van Bergen het gebruik is- elkaar de hand te geven bij het bidden van het Onze Vader. De verbondenheid werd voelbaar.
Een tweede moment was dat Ad zelf ons toesprak in een fragment van een documentaire die Omroep Brabant gaat uitzenden over het thema: hoe ga je om met ziekte, zorg en afhankelijkheid? Het is typerend voor Ad om mee te willen werken aan deze documentaire. Zo kon hij de laatste gelegenheid aangrijpen om met name jonge mensen te vertellen wat hem ten diepste bezig hield: de kansen grijpen die je geboden worden zelfs in deze laatste dagen en zo waarden uit te dragen die mensen kunnen helpen om iets ten goede te veranderen in hun leven. (De documentaire werd in het bijzonder gemaakt om in opleidingen te gebruiken).
Met mij waren alle jaargenoten van Ad (wijdingsjaar 1968), bij de uitvaart aanwezig. We missen in hem een collega en vriend die trouw aanwezig was bij onze samenkomsten, vol humor en vrolijkheid, maar ook ernstig en zorgzaam op zijn tijd, meelevend met ons aller wel en wee.
Alle mensen die bij De Roerom betrokken zijn, betreuren het dat ons blad de inbreng van Ad zal moeten missen, wij en hij hadden graag anders gewild.
Zijn vrouw Hermien en zijn kinderen betuigen we ons hartelijk meeleven. We dragen kostbare herinneringen aan Ad met ons mee.
Ad is op dinsdag 1 december te zien in aflevering 7 van de serie ‘Take Care’ op Omroep Brabant om 18.15 u. Deze serie is een initiatief van De palliatieve zorg in Brabant (w.palliatievezorginbrabant.nl)
Bart Verreijt
voorz. Bestuur Stichting De Roerom