Het dagblad Trouw meldt vanmorgen (pg. 3) dat er onenigheid is uitgebroken in de Nederlandse bisschoppenconferentie. Voor ingewijden komt het niet als een verrassing dat aartsbisschop Eijk nu een brief geschreven heeft naar de nuntius en naar de andere Nederlandse bisschoppen waarin hij klaagt over de opstelling van de bisschop van Groningen-Leeuwarden. Eijk beschuldigt De Korte van gebrek aan collegialiteit. Eijk voelt zich door hem onheus behandeld in kwesties als de liederen in de liturgie, de sluiting van het Arënsconvict. Trouw heeft de beschikking over de brief.
Inderdaad is bisschop De Korte regelmatig duidelijk in zijn eigen standpunt, ook waar dat afwijkt van de opinie die door de conferentie naar buiten wordt gebracht.
Deze situatie doet denken aan de opstelling van toenmalige bisschop van Roermond, Gijssen, die met regelmaat standpunten innam die afweken van het standpunt van de conferentie. Kerkrechtelijk is daar, zolang het gaat over zaken van het eigen bisdom niets tegenin te brengen. In het eigen bisdom is de bisschop de enige en laatste verantwoordelijke. Een bisschop kan in zijn eigen diocees niet gebonden worden door besluiten van de bisschoppenconferentie, tenzij hij ze zelf overneemt. Zo nam Gijssen een eigen positie in, tegen de andere bisschoppen in, op het punt van het katholiek onderwijs, de pastorale werker en het missiebureau.
Als belangstellende krijg je steeds meer de indruk dat sommige bisschoppen er een lemming-mentaliteit op na houden. (Lemmingen zijn knaagdieren waarvan wordt beweerd dat ze zich bij overbevolking massaal in zee storten). Waarom in de huidige precaire kerkelijke situatie een brief schrijven over onderlinge probleme?Persoonlijk contact en overleg draagt altijd meer bij aan oplossing van een conflict dan een brief die de zaak scherp stelt en die -uitgelekt- de toch al grote imagoschade die de kerk opgelopen heeft, alleen maar versterkt.
Wordt ongetwijfeld vervolgd.