Toen riep een bont gezelschap van 86 meer of minder Bekende Nederlanders -van oudpremier Jan Peter Balkenende tot de in de porno-industrie werkzame Henk Bres -in een paginagrote advertentie volk en vaderland op het antisemitisme onder geen beding te accepteren. Omdat iedereen in ons land veilig en in vrede moet kunnen wonen. Motto: ‘Kritiek op Israël? Oké. Jodenhaat? Nee!’
Telegraaf
Stond de advertentie in Trouw of Het Parool, de twee kranten die hun bestaan ontlenen aan het verzet tegen de Duitse bezetter? Of misschien in het Friesch Dagblad, dat destijds wegens de censuur meteen eigener beweging ophield te verschijnen? Nee, ze besloeg de hele achterpagina van De Telegraaf. De krant die na de bevrijding jarenlang een verschijningsverbod werd opgelegd wegens heulen met de nazi’s. Momenteel verdedigt de krant door dik en dun het beleid van Netanyahu. Kritiek op Israël oké?
Normaliter worden de duizenden euro’s van zo’n advertentie omgeslagen over de ondertekenaars. De Telegraaf stelde de pagina echter gratis ter beschikking aan het CIDI. De 86 BN’ers hoefden geen cent bij te dragen.
Afgelopen zaterdag schreef Youp van ’t Hek met veel aplomb in zijn wekelijkse column in NRC Handelsblad dat hij onmiddellijk zal stoppen met die column als de NRC -de kans daarop is reëel -wordt overgenomen door de Telegraaf Media Groep. Hij wil, zo luidde zijn argument, geen indirecte collega worden van die gluiperige roddelkonten van De Telegraaf. Een paar dagen later ondertekent hij de betreffende advertentie in dezelfde krant. Niet alleen zijn wegen, ook die van CIDI-directeur Esther Voet waren moeilijk te volgen.
Geert Wilders
Voet mocht de tekst van de advertentie opstellen en de BN’ers voor de ondertekening uitzoeken. Ook Geert Wilders vroeg zij, wegens zijn ‘voorbeeldfunctie’, dringend te tekenen. Dat was uiteraard niet gericht aan dovemansoren. Per ommegaande liet Wilders haar weten graag mee te doen. Zijn naam bleek echter niet bij de 86 te staan! Geschrapt door Esther. Eerst zei ze: ‘ruimtegebrek’. Toen Wilders niet geïnformeerd bleek te zijn over de schrapping zei ze: ‘tijdgebrek’. Wat een miezerigheid. Al gauw kwam de moord uit.
Wilders had afgelopen dinsdag op premier Rutte een appèl gedaan het antisemitisme aan te pakken door het aantal moslims in ons land terug te dringen. Qua timing kwam dat voor Voet slecht uit. Stond in de tekst van de advertentie immers niet dat iedereen in ons land in veiligheid en vrede moet kunnen leven? Daarom werd Wilders op de valreep door Voet afgevoerd van de lijst.
Feit is echter dat Wilders, met stip de grootste ophitser sinds de NSB’er Anton Mussert, niks nieuws had gezegd. Hij pleit al sinds jaar en dag voor minder moslims. Dat weet Voet als geen ander. Door hem aanvankelijk uit te nodigen en zijn naam later te schrappen wekt zij de indruk dat zij niet in haar maag zat met zijn moslimstandpunt maar met de timing van zijn appèl op Rutte.
De coproductie van Telegraaf en CIDI werd overschaduwd door bijgeluiden. Helaas. Met de tekst van de advertentie was niks mis. Het motto, ‘Kritiek op Israël? Oké. Jodenhaat? Nee!’, sloeg de spijker op de kop.