“Midden tussen hen door ging Hij zijn wegâ€
Tegenover die houding kan het optreden van Jezus niet anders dan als pijnlijk worden ervaren. Alsof hij in persoon de wonden, de gewonden, vertegenwoordigt. Toch ligt precies in dat pijnlijke optreden onze redding.
Door Erik Borgman
Jezus – erg tactisch was ie niet. Krijgt Hij het woord in de synagoge van Nazaret, de stad waar zijn familie woont, strijkt Hij ze onmiddellijk tegen de haren in. De evangelist Lucas (4,16-30) vertelt hoe iedereen aanvankelijk nog op zijn hand is als Hij zegt: “Die bevrijding waar de profeet Jesaja over spreekt, het goede nieuws voor armen, vrijheid van gevangenschap en onderdrukking, het licht in de ogen van blinden, dat wordt nu gerealiseerd.” “Jeetje”, zeggen de mensen, “onze Jeetje! Knap hè, waar haalt Hij het vandaan? Eindelijk iemand waarvan wij kunnen hopen dat hij de wereld eens gaat zeggen waar het op staat.”
Maar het lijkt wel alsof Jezus hun bewondering niet wil. Dat goede nieuws, stipuleert Hij, dat is niet voor degenen die denken dat het hun toekomt. Gods profeten mijden vanouds het gezelschap van degenen die denken dat God vooral hun God is. Het gaat niet om jullie, maar om degenen die ook jullie eerder met donker dan met licht associëren, van wie ook jullie geloven dat zij gevaarlijk zijn en strak in de teugels moeten worden gehouden, desnoods zelfs in de boeien geslagen. Het gaat om degenen die jullie negeren omdat zij toch niets te bieden hebben.
Hun Jeetje – is ie nu helemaal gek?! Ze proberen hem het zwijgen op te leggen en hem in de afgrond te gooien, van de trotse heuvel af waarop hun stad gebouwd is. Lucas sluit dan af met wat voor mij een van de meest beloftevolle zinnetjes uit de evangelies is: “Maar midden tussen hen door ging Hij zijn weg.”
Spreken over grenzen en grenzeloosheid in het licht van Jezus, dat is dus vragen om moeilijkheden – en vragen om moeilijkheden, dat is een beetje mijn specialiteit. Jezus gaat alle grenzen over en trekt grenzen waar je ze eigenlijk wel een beetje vermoedt, maar zeker niet wilt.
Voor het volledige artikel ga naar www.debezieling
Rede van Erik Borgman, hoogleraar ‘theologie van de religie, in het bijzonder het christendom’ aan de Universiteit van Tilburg, uitgesproken op 14 september 2018 tijdens het Prinsjesdagontbijt. Het Prinsjesdagontbijt is een bijeenkomst met een christelijk karakter bedoeld voor landelijke politici, bestuurders en beleidsmakers aan het begin van het parlementaire jaar. Thema dit jaar was ‘Grenzeloosheid’.