Vorige week was ik bij Kloosterhotel Zin in Vught: een prachtig gerestaureerd klooster met een enorme tuin. We maakten opnamen voor mijn laatste uitzending als presentator van Kruispunt. Deze maand neem ik na 11 jaar afscheid.
COLUMN WILFRED KEMP
Terwijl ik daar rondliep zocht ik naar het woord dat het beste mijn gemoedstoestand van dat moment weergaf. Uiteindelijk wist ik het: ‘weemoedig’. ‘Zacht-droevig gestemd’, zegt Van Dale. En dat dekt de lading wel. Het is mijn eigen keuze, dus diep bedroefd ben ik niet. En toch komt er een eind aan een mooie periode waar ik met betrokken collega’s fijn heb samengewerkt en dat stemt dus….weemoedig.
Ik zeg wel eens: ‘presenteren is pronken met andermans veren’, en zo is het ook. Zeker in mijn geval: de meeste programma kondigde ik aan en mijn stem leidde kijkers vervolgens door het verhaal heen. Maar het echte vakwerk kwam van redacteuren, verslaggevers, productie, mensen van camera en geluid en eindredactie.
Terugkijkend ben ik vooral trots op wat we hebben gemaakt: Mooie verdiepende verhalen over hoe om te gaan met het levenseinde. Inspirerende gesprekken met mensen op weg naar Santiago de Compostella. En regelmatig mocht ik naar mijn geliefde Rome om te berichten over het wel en wee van pauzen en prelaten. Ik heb ervan genoten.
Ik neem afscheid van Kruispunt, niet van KRO-NCRV. Ik blijf te beluisteren op de radio. Op zaterdagavond op NPO radio5 in ‘Zin in Weekend’, een programma met een mooie mix van levensbeschouwing en lekkere muziek. En elke zondagmorgen op NPO radio4 in ‘Tussen Hemel en Aarde’, een programma met klassieke muziek dat niemand onberoerd laat.
Ook zal er nu meer ruimte zijn voor mijn grote liefde: Rome. Zowel voor als achter de schermen zal ik me daar intensiever mee gaan bezighouden.
Ik vertrek als presentator, maar Kruispunt blijft inspirerende levensverhalen vertellen. Het zal altijd een bijzondere plek in mijn hart hebben.
bron: kro-ncrv
beeld: © kro-ncrv