De Somalische Abshira besteedt wekelijks tientallen uren in de Petrakerk in Rotterdam. Ze straalt warmte en overzicht uit. Ze kent meneer: hij komt bijna elke dag, voor koffie en een praatje. En hij heeft problemen met de deurwaarder, die erger worden sinds zijn moeder is overleden. Abshira weet zelf hoe het voelt als ineens de hoge rekening van het energiebedrijf op de deurmat valt. Ook zij heeft haar huurhuis ooit eens een winter lang erg lekker warm gestookt, omdat haar moeder ziek was.”
Voor de ingang van de Petrakerk drentelt een blonde, lange man; hij is zo rond de 60. Over een uur begint het spreekuur, en ‘hij wil toch echt niet te laat komen’. Ooit, lang geleden, was hij voorman op Schiphol en zijn jongens moesten ook altijd op tijd komen. Hij vertelt het wel tien keer. Abshira Elmi, vrijwilligster aan de deur van de kerk, geeft hem alvast een nummer: één – een blokje uit de Scabblekist. Dan gaat hij weer rustig zitten.
‘Je moet een probleem aanpakken voordat het te groot wordt. In Nederland moet je gewoon verzekering betalen, en energie en voedsel en een dak boven je hoofd. Dat leg ik mensen keer op keer uit. Internet, dat is als je krap zit niet nodig. Je kunt ook naar de bibliotheek.’
Na een uur druppelen meer mensen binnen, die allemaal eerst koffie en een welkom van haar krijgen. Ze loopt ook even naar een groep vrouwen, van In De Loop (een huiskamer aan de achterkant van de Petrakerk) net klaar met de zelfgemaakte couscous-salade. Ook zij hebben brieven bij zich, die ze straks bij het sociaal-juridisch spreekuur willen bespreken. Het spreekuur wordt gedraaid door vrijwilligers die dan voor de bezoekers naar de gemeente of advocaten bellen. De pastor is ook beschikbaar voor hulp en aandacht.
Abshira is een belangrijke vertrouwenspersoon in de multiculturele wijk Lombardijen.
‘Weet je, veel landgenoten integreren niet. Veel Syriërs bijvoorbeeld denken dat ze toch gauw naar huis gaan, maar in de praktijk is dat niet zo. En dan komen de problemen.’De Somalische kent bijna iedereen en ze woont zelf met haar dochter in de wijk.’Ik was alleen en wilde sociaal contact.
Nou, dat is hier wel gelukt; nu hebben heel veel mensen mijn telefoonnummer. En kan ik helpen. Als je iets wilt, moet je zelf in beweging komen, heb ik geleerd. Ik wil altijd verder komen, en heb net mijn certificaat als vertrouwenspersoon gehaald.
Dan kan ik mensen nog beter begeleiden. En ja, ik blijf als vrijwilligster werken, want soms ben ik een beetje ziek. Maar ik wil ook iets terugdoen.’
Vlakbij de Petrakerk ligt een buurthuis. De Petrakerk werkt samen waar dat kan. ‘Het wordt hier bij ons altijd druk in crisistijd. Dan wordt er meer bezuinigd op sociaal werk en dat merk je meteen. Dan weten mensen niet meer waar ze naartoe moeten gaan.’
Abshira is tientallen uren per week in de weer. ‘Weet je, ik mis het gewoon als ik hier niet ben.Thuis is ook maar alleen. En ik vind het fijn om mensen te helpen, dat zat altijd al in mij. Mijn dochter komt ook af en toe een klusje doen, dat moet van mij. Maar ik kan de problemen van anderen ook goed loslaten als ik thuis ben. Ik weet dat de problemen groter zijn dan ik en dat geeft rust!’
Bron: Netwerk DAK
Beeld: Netwerk DAK