De Rooms-Katholieke Kerk in Nederland gebruikt in de liturgie nog
de Willibrordvertaling uit 1978. Er zijn plannen om te komen tot
een vernieuwde vertaling, dat is een complexe operatie.
‘We kunnen voorzien dat ook de Willibrord-editie die we nu gebruiken,
gedateerd raakt’, vertelt de Bredase bisschop Jan Liesen in een interview
op de website van het NederlandsVlaams Bijbelgenootschap. Dat moet
je volgens hem voor zijn, door op tijd te komen met een vernieuwde vertaling. ‘Daar zijn al plannen voor.’
Liesen spreekt van ‘terechte kritiek’ op de Willibrordvertaling uit 1978,
de enige die in de katholieke liturgie toegestaan is. Hij constateert dat elke
vertaling een ‘houdbaarheidsdatum’ heeft.
De Katholieke Bijbelstichting kwam in 1995 met een meer toegankelijke,
herziene Willibrordvertaling. Ook werkte de stichting mee aan de uitgave van de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV).
De bisschoppen keurden die nieuwere vertalingen echter niet goed voor gebruik in de liturgie.
toegankelijkheid
Liesen is wel positief over de herziene NBV, die vorig jaar verscheen. ‘Er
zit veel professionaliteit in de NBV21 en dat waardeer ik.’
De toegankelijkheid van de NBV21 heeft volgens de bisschop ook een
nadeel: ‘Als ik me snel aangesproken weet, kan ik soms iets missen van de
finesses, die ik pas op het spoor kom als ik een vertaling heb die iets dichter bij de brontaal blijft en daarom wat moeilijker toegankelijk is.’
De Katholieke Kerk stelt centraal vast welke bijbelvertaling toegestaan is in
de liturgie. Een lokale gemeenschap kan dus niet op eigen houtje besluiten voortaan uit de NBV te gaan lezen. Ze gebruiken dus de Willibrord
uit 1978. Deze vertaling heeft ook nog steeds Liesens voorkeur, vertelt
hij, ‘want die heeft de meeste vertrouwdheid’.
Lees het volledige artikel in katholiek inside (ND)