Gerrit Poels, beter bekend als de Broodpater, is 26 april jl. op 93-jarige leeftijd overleden. Dat melden Omroep Brabant en het Brabants Dagblad.
Vanaf 1990 stapte ex-pater Poels elke nacht om twee uur op de fiets om brood rond te brengen dat hij een dag eerder had opgehaald bij Tilburgse bakkers. Gemiddeld fietste hij dertig kilometer per dag door de stad, zijn fietstassen volgeladen met overgebleven brood. Dat liet hij vaak achter in een tas aan de deurklink, zodat zijn hulp ongezien bleef. “Mensen schamen zich vaak voor hun armoede”, zei hij. Daarom ging hij ‘s nachts op pad.
Gerardus Theresia Poels werd in 1929 in Berg en Dal geboren. Hij werd in 1954 bij de Missionarissen van het Heilig Hart tot priester gewijd. In 1969 trad hij uit het priesterambt, omdat de katholieke kerk volgens hem te weinig oog had voor de menselijke noden. Hij trouwde datzelfde jaar met een voormalikge relikgieuze. Het echtpaar zorgde uiteindelijk voor zes pleegkinderen.
Samen met anderen begon het paar met een opvanghuis voor dak- en thuislozen in Tilburg. Het kreeg de naam ‘Huize Poels’; het zou later opgaan in de organisatie Traverse. Voor Gerrit Poels was de fusie een moment om zich terug te trekken, professionalisering en regelgeving in de hulpverlening was niet zijn ding.
Op 88jarige leeftijd droeg Gerrit Poels zijn werk grotendeels over aan zijn dochter Hülya. Zestig fietsen had hij versleten met zijn werk als broodverstrekker. Duizenden mensen had hij ermee geholpen. Zijn bekendste uitspraak: “Ik ben geen hulpverlener, ik help.”
In 2001 riep de KRO hem Poels uit tot Nederlandse held. In 2017 kreeg hij de Gouden Legpenning, de hoogste gemeentelijke onderscheiding in Tilburg. Eerder had hij al een Gouden Speld gekregen en een tegel op de Walk of Fame. Hij was Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
lees ook het IM in het Brabants Dagblad
bron: KRO-NCRV.nl/katholiek // brabants dagblad
beeld: huis van compassie nijmegen