Gedwee naar de zee…

Langzaam groeit de onrust, het ongeduld neemt toe. De plannen zijn gemaakt, bijna alles is besproken en gereserveerd. Het aftellen is in stilte al begonnen. Alles is klaar voor de grote trek.
Lange termijn-weersverwachtingen zijn nog niet beschikbaar, maar iedereen houdt rekening met warmte, hitte, extreme droogte. Da’s van later zorg…Nog even en dan spoelen de eerste golven zeezoekers over ons continent, de ontelbaren die afzakken naar eigen en andermans kusten van Noord- en Oostzee, de Atlantische oceaan en een paar mediterrane zeeën.


Binnenkort worden steden en dorpen langs de vloedlijnen van noord tot zuid onder de voet gelopen.
Snelwegen en binnenstraatjes slibben regelmatig dicht; de wegen met auto’s, de straatjes met voetgangers. De zomer/zon/zee-vakantie staat op uitbarsten.

Eerst nog juni, de verleidelijke maand tussen laag- en hoogseizoen; de betrekkelijke stilte voor de storm.
Juni is voor de fijnproevers: ontspannen eilandhoppen tussen de Griekse eilanden, zonder reservering een plaatsje vinden in de restaurantjes op het Lido van Venetië, oesters proeven aan de Bretonse kust, op windstille dagen urenlang fietsen langs lege Deense stranden, een leeg bankje vinden op welke boulevard aan welke Spaanse Costa dan ook.

Maar dan breekt het seizoen van de zwarte zaterdagen aan; de jaarlijkse, tijdelijke volksverhuizingen richting zee. Terwijl vertwijfelde bootvluchtelingen als ongewenste gasten aanspoelen op de Zuideuropese kusten rollen vakantiegangers er de badlakens uit op witte, zwarte en gele zandstranden.
Op kiezelige strandjes en gladde rotsen.
Op de breedste zandstranden staan de ligstoelen op armlengte van elkaar in slagorde opgesteld.
Van privacy is geen sprake. Maar dat hoeft voor velen in de heetste maanden van het jaar kennelijk niet.
Alleen wie een boot(je) heeft kan de drukte ontwijken en met picknickmanden en koeltassen even rust vinden in kleine baaien en inhammen.

Hotelkamers met zicht op zee zijn nergens meer beschikbaar. Campers en caravans staan in rijen op al lang tevoren vol geboekte campings. Vliegtuigstoelen zijn goud waard en sommige maatschappijen komen toestellen te kort om al die zonzoekers op de plaats van bestemming af te leveren.
‘Pff, ik ben onderhand wel aan een paar weekjes rust toe’, hoorde ik een onderuit gezakte man op het terras van mijn buurtcafé tegen zijn tafelgenoten zeggen. ‘Lekker effe weg uit die kleredrukte hier’.
‘Groot gelijk’, zei iemand en vroeg meteen: ‘En waar ga je die rust zoeken? Klein b&b-tje in de Toscaanse heuvels?

‘Welnee man, dat is toch veel te saai. We gaan dit jaar met het hele gezin, met mijn zus en haar man, met de favoriete neef van mijn vrouw met zijn vrouw en hun drie kinderen en met ’n toffe collega met zijn vriendin drie weken naar ’n all-in-resort ergens aan de Turkse zuidkust.
Ze zeggen dat daar ook wat Russen vakantie te vieren, maar dat zien we dan wel. Lekker luxe, lekker geen uitstapjes’.

‘En weet je wat zo geinig is? Onze overburen, hartstikke leuke mensen met wie we vaak barbecueën, zitten met hun vier kinderen in een resort een half uurtje verderop. Dus dat wordt dolle pret man. Kun je je voorstellen?’. Hij kennelijk wel, met veel voorpret. Ik niet.

De Antwerpse schrijver/dichter Paul van Ostaijen (1896-1928) schreef een gedicht over de zee: ‘Melopee’, dat doet vaag denken aan de Bolero van Ravel.
Die voegde tijdens de uitvoering telkens een of meer instrumenten aan de grondmelodie toe.
Van Ostaijen doet ongeveer hetzelfde, maar dan met woorden; telkens een nieuw woord aan het langzaam uitdijende gedicht.

Het is volmaakt rustgevend.
Alsof je zélf in die kano zit en je naar de zee laat drijven. In alle rust…, rust. Ook de witregels bevorderen die rust en zelfs het logische vraagteken aan het eind van de laatste zin ontbreekt.

Onder de maan schuift de lange rivier

Over de lange rivier schuift moede de maan

Onder de maan op de lange rivier schuift de kano naar zee

Langs het hoogriet

Langs de laagwei

Schuift de kano naar zee

Schuift met de schuivende maan de kano naar zee

Zo zijn ze gezellen naar zee, de kano de maan en de man

Waarom schuiven de maan en de man getweeën gedwee naar de zee

beeld: https://www.lokhoff.nl/

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *