Genadebeeld Onze Lieve Vrouw van Amersfoort
Salve Regina. Iedere dag van de week klinken deze woorden in vele kloosters als afsluiting van het avondgebed. En ook wij broeders dominicanen in Rotterdam zingen iedere avond het Salve. Salve Regina, mater misericordiae… Wees gegroet koningin, moeder van barmhartigheid. Het is niet zomaar een vrolijk liedje voor Maria, het is een bloedserieuze smeekbede. Het leven is zwaar, zo stelt de tekst, het is een tranendal. En het enige wat de zangers vragen is of Maria hun Jezus wil laten zien.
Door de eeuwen heen is dit lied herhaald. En nog steeds klinkt het in de steden, in kloosters, in bejaardenhuizen, maar ook in de kapotgeschoten steden van Oekraïne en elders in de wereld, in sloppenwijken en vluchtelingenkampen.
O clemens o pia, o dulcis virgo Maria… O goedertieren, o liefdevolle, o zoete maagd Maria. Het zijn eeuwenoude woorden waar ontelbaar veel mensen troost uit hebben geput. In Lourdes, in Fatima of in onze kapel hier in Rotterdam.
macho vertoning
Maar al die ontroering, al die moederlijke aandacht, het zit me niet lekker. Ik heb al een moeder en die is krachtig genoeg. En dat waren mijn oma’s ook. Dus wat sta ik hier nu te doen met mijn roep aan de moeder van barmhartigheid?
Weet je wat ik het lastigste vind aan veel Maria-devotie in de kerk waar ik toe behoor? Dat het al snel zo’n macho vertoning wordt….Laat ik het uitleggen. …
Lees het volledige artikel in het Nederlands Dagblad
beeld: deroerom.nl