Strijd voor een goede werkbasis voor tastbare veranderingen
Individuele deelnemers bekritiseerden de “Brief aan het Volk van God”, die woensdag door de Wereldsynode in Rome werd gepubliceerd, als onduidelijk en gebrek aan concreetheid. De definitieve tekst van de bijeenkomst moet naar hun zin worden verbeterd.
De Wereldsynode in het Vaticaan debatteerde donderdag over het concept-samenvattend rapport van haar bijna vier weken durende zitting. De tekst, die ongeveer 40 pagina’s lang is, werd woensdag voor het eerst gepresenteerd tijdens de plenaire zitting. Volgens het idee van het synodesecretariaat zou de tekst niet alleen punten moeten benoemen waarover de synode consensus bereikte. Onderwerpen waarover de meningen nog steeds uiteenlopen, moeten ook in de paper worden geïdentificeerd – en concrete suggesties over waar de kerk vervolgens aan moet werken.
Een “voorlopig document”
Naar verwachting zal het document ongeveer twintig afzonderlijke onderwerpen behandelen. Donderdagochtend bespraken de kleine groepjes de formuleringen intensief tijdens hun rondetafelgesprekken. Het synodesecretariaat probeerde op voorhand opnieuw de betrekkelijke betekenis van deze zogenaamde synthese te benadrukken. Zoals Paolo Ruffini, directeur communicatie bij het Vaticaan, benadrukte, is het een “voorlopig document” dat niet eens is gekarakteriseerd is als officieel advies van de synodedeelnemers aan de paus.
Maar zoals verschillende synodedeelnemers duidelijk hebben gemaakt, is de tekst vooral van cruciaal belang omdat deze het enige zal zijn “waarmee we naar huis gaan en wat we aan ons volk moeten laten zien en uitleggen.” Het besef dat het niet zal volstaan thuis te komen met de boodschap “dat we om vier weken lang gratis, open en verrijkend gedebatteerd hebben” kwam begin deze week al keer op keer ter sprake.
De basis voor de volgende ronde
Bovendien is dit ‘tijdelijke document’, dat sommigen een ‘tussenrapportage’ noemen, ook belangrijk omdat het de basis zal vormen voor de volgende ronde van de zogenaamde continentale etappes. Hoewel over deze komende tussenstap pas vrijdag formeel wordt beslist, twijfelt vrijwel niemand eraan dat er nog een dergelijke etappe komt. Om daarmee meer te bereiken dan alleen maar weer openlijk luisteren naar afwijkende meningen, moet het ‘tussenrapport’ in ieder geval zo concreet worden geformuleerd dat de plaatselijke kerken en regionale kerkelijke vergaderingen er mee aan de slag kunnen.
Ongeacht of dit lukt, het zijn niet alleen de aanhangers van het Duitse Synodale Pad dat dit allemaal veel te langzaam gebeurt of, naar hun mening, slechts aan de oppervlakte is. De Ierse Marie Collins, die in 2017 uit protest ontslag nam uit de pauselijke kinderbeschermingscommissie, twitterde op Network met deze platitudes en beloften?’ Ze plaatste ook een bericht uit een Britse krant, waarin wordt beschreven dat de voormalige jezuïet Marko Rupnik opnieuw een positie als diocesaan priester in Slovenië heeft gekregen, ondanks talrijke beschuldigingen van misbruik door vrouwelijke religieuzen.
Een debuut op de synode
De dag ervoor hadden de synodedeelnemers hun “Boodschap aan het Volk van God” met een grote meerderheid goedgekeurd. De drie pagina’s tellende tekst beschreef de synode als een ongekende ervaring en herinnerde eraan dat de paus voor het eerst “mannen en vrouwen uitnodigde op basis van hun doop om aan tafel te zitten en niet alleen deel te nemen aan de discussies, maar ook aan de de stemming van hen om deel te nemen aan de Bisschoppensynode.
De inhoud van de brief bleef echter vaag. Als het om het onderwerp misbruik ging, was de tekst in ieder geval iets specifieker dan de overige punten. De formulering luidde: “De kerk heeft de plicht, in een geest van berouw, te luisteren naar degenen die zijn misbruikt door leden van de kerk en concreet en structureel te werken om ervoor te zorgen dat dit niet meer gebeurt.”
Niet specifiek genoeg
Andere zinnen klonken als volgt: De roeping van de Kerk is “het Evangelie te verkondigen, niet op zichzelf gericht, maar zichzelf ten dienste stellend van de oneindige liefde waarmee God de wereld liefheeft.” Hoewel sommigen dit taalgebruik onvoldoende concreet vonden, werd de tekst goedgekeurd met 336 stemmen voor en 12 tegen.
bron: domradio