Column in het Nederlands Dagblad door Aafke Romeijn
Echt bijkomen van Wilders’ winst lukt niet Ik ben nog altijd bezig bij te komen van de verkiezingsuitslag. Of misschien is het voor iemand als ik onmogelijk om bij te komen van een eclatante rechtse overwinning.
Natuurlijk had ik mij als notoir linkse stemmer voorbereid op een grote teleurstelling, maar dat het politieke landschap zo op de schop zou gaan had zelfs ik niet op voorhand kunnen bedenken. niet de doelgroep U moet begrijpen: ik ben opgegroeid in een typische PvdA-bubbel.
Mijn ouders zijn muzikant (dus: links), ik ging naar een Jenaplanschool (’geitenwollen sokken’, dus: links), ik studeerde Nederlands (een studie waar je nooit rijk mee zult worden, dus: links) en ben inmiddels zelf schrijver en muzikant, dus: links.
In mijn geschreven werk pleit ik voor gemeenschapszin, solidariteit met achtergestelde groepen, actief armoedebeleid en ruimhartige zorg voor culturele voorzieningen. Ik ben – kortom – niet helemaal de doelgroep van Geert Wilders. Wat me direct enorm tegen de borst stuitte, was een uitspraak die Wilders deed direct nadat zijn monsterzege zichtbaar was geworden, op de uitslagenavond. Vrolijk verkondigde hij dat zijn overwinning ook een overwinning was voor de joods-christelijke traditie. Ik ben niet joods en kan dus niet voor joden spreken, maar het christelijke deel van de term ‘joods-christelijke traditie’ wordt in mijn ogen keer op keer oneigenlijk gebruikt door een groep politici en activisten die dolgraag de indruk willen wekken dat hun gedachtegoed al twee millennia de ronde doet in onze contreien. Zo ook Wilders, dus.
Uiterlijke kenmerken
Wat Wilders hier wil suggereren heeft niets met religie te maken, of de normen en waarden die het christendom uitdraagt……
lees de volledige column (ga naar pg. 14 en 15)
beeld: youtube.nl