200e geboortedag herdacht
Het Brabants Dagblad publiceerde een copie van het originele bidprentje van Peerke Donders. Een bidprentje uit die tijd met een foto is een bijzonderheid, zo melden de deskundigen. Meer hierover lezen in het Brabants Dagblad?
Op 24 juni jl. hebben de paters Redemptoristen in Tilburg de 200e geboortedag van hun medebroeder de zalige Peerke Donders herdacht. Bisschop Hurkmans was er ook en zegende een ikoon van Peerke Donders. Een 150 paters waren uit binnen- en buitenland gekomen, waaronder Joe Tobin, de pater generaal van de Redemptoristen. Hij hield een toespraak waarin hij inging op de persoon Peerke Donders en op zijn betekenis.
afgewezen
“Ik moet beginnen met een schuldbekentenis. Peerke Donders is de enige redemptorist die aanvankelijk door de congregatie werd geweigerd en later toch is toegelaten. Trouwens ook de Jezuïeten en de Franciscanen sloegen de deur voor hem dicht. Peerke kwam toen op het idee om maar priester van het Bossche bisdom te worden en dan als missionaris naar Suriname te gaan. Vier en twintig jaar later kwamen de Redemptoristen daar ook naar toe en ontdekten dat Peerke er al leefde en werkte in de geest van de congregatie en hij werd toegelaten tot de redemptoristen. Later betuigde Peerke herhaaldelijk zijn diepste dankbaarheid dat de redemptoristen hem dan uiteindelijk opnamen in hun midden. Daarop terugkijkend voelen wij ons nog beschaamd om onze kortzichtigheid en om kansen die we hebben gemist om van hem te leren…..
praktische liefde
Centraal stond in het leven van Peerke Donders, echte liefde, dat was voor hem de kern van zijn ontmoeting met Christus, die hij waarmaakte in zijn dagelijkse werk voor de ander.
sigaar
De zalige had geen theorieën over liefde. Hij heeft in de 45 jaar dat hij als missionaris heeft gewerkt, slechts 52 brieven geschreven. Hij was een man van het praktische handelen waarin de liefde zichtbaar werd.
Een mooi voorbeeld daarvan is het volgende. Nog steeds laat men op de plaats waar vroeger de leprakolonie was een afgezonderde plek zien, ver verwijderd van waar de melaatsen woonden. Daar, zo vertelt men, trok Peerke zich terug om zijn sigaartje roken. Waarom rookte hij niet in het bijzijn van de zieken, dat zou toch de stank van hun wonden wat hebben gecamoufleerd? Maar dat vond Peerke niet getuigen van respect tegenover de zieke mensen.
accordeon
Toen Peerke bijna 60 jaar was, begon hij zijn pastorale werk onder de Surinamers. Daarbij zocht hij nieuwe wegen om het evangelie te verkondigen, want hij zag wel in dat de traditionele aanpak niet bij deze mensen paste. Hij ontdekte dat de mensen erg van muziek hielden en daarom leerde hij accordeon spelen. Zijn liefde tot de mensen was een creatieve liefde. Toen Peerke stierf vroegen de Surinamers zich af: wie leert ons nu te zingen?
arm met de armen
In de loop van de jaren heeft Peerke steeds meer ontdekt dat hij niet meer of minder was dan een arme mens tussen andere arme mensen die samen met de geringste van zijn broeders en zusters door God bemind worden zonder einde.
de boodschap van Peerke Donders
Voor ons zijn medebroeders, heeft Peerke een bijzondere boodschap. Kunt u zich voorstellen hoe hij ons tegemoet komt, lachend, in een gescheurde toog en met de accordeon over zijn schouder? Natuurlijk rookt hij niet om ons niet te hinderen. Wat zegt hij tot ons? Als je gelukkig wilt zijn, blijf God nabij in dankbaar gebed, luister naar de armen en verstotenen die een beroep op je doen, ga naar hen toe en de liefde van Jezus zal je van vreugde doen zingen.”