Frans Wijnands, journalist, heeft jarenlang in Italië gewoond en is bijzonder goed ingevoerd in het Vaticaan en in thema’s die samenhangen met de katholieke kerk. Hij schrijft regelmatig voor het Friesch Dagblad, een krant die veel aandacht heeft voor thema’s uit geloof en kerk.
Onlangs gaf Wijnands een recensie van het boek van Gerard van Westerloo, De pater en het meisje (De Bezige Bij).
Graag wijzen wij op u op deze recensie omdat Frans Wijnands op een humoristische en evenwichtige wijze op het boek reageert.
“De pater heet Frits. Hij is 85, oud-lid van de missieorde van de maristen. Hij woont in een dorp ‘achter Venlo’, in Duitsland. Samen met een huishoudster met wie hij al veertig jaar huis en haard, maar niet het bed deelt, zeggen Frits en huishoudster Beate zelf. Zij is een nichtje van Frits en nu 66.
Natuurlijk heeft de pater een achternaam maar die wordt wat huichelachtig verzwegen. Uit journalistiek-ethische overwegingen? Terwille van (welke) privacy? Uit respect? Want dat woordje staat centraal in het recent verschenen boek van de gerenommeerde journalist Gerard van Westerloo: De pater en het meisje. Het boek was misschien wel de sneeuwbal die de andere Nederlandse misbruikenzaken die nu naar buiten komen aan het rollen bracht. De auteur heeft sinds de verschijning allerlei mails gekregen, zei hij gisteravond in Met het oog op morgen. ”