Van 9 tot 21 maart vond in New York het congres plaats van de VN-commissie over de status van vrouwen. Zr. Marjolein Bruinen, dominicanes van Bethanië en actief in de strijd tegen vrouwenhandel, was erbij.
Ik maakte deel uit van de delegatie van de Dominican Sisters International (DSI), samen met zes andere dominicanessen uit onder meer Nigeria, Australië, Brazilië en de VS.
Er waren circa 8.600 deelnemers, negentig procent vrouwen, die zo’n 1.100 NGO’s vertegenwoordigden. Er waren meer dan 650 bijeenkomsten: presentaties, fora, workshops, gebedssessies. Onze basis was het kantoor van de vaste dominicaanse delegatie bij de VN.
De delegatie van Dominican Sisters International. V.l.n.r. zusters Maureen, Marie-Therese, Bernardine, (Pat), Emmanuelle, Celestina, Marjolein, Sandra.
Het was het congres van de smartphones en tablets: iemand die met een pen aantekeningen maakte op papier, werd haast gefotografeerd als bezienswaardigheid! Het congres wilde twintig jaar na het eerste congres in Beijing zien hoe het staat met gelijke rechten voor vrouwen.
Twintig jaar geleden reisden duizenden deelnemers naar huis met gevoelens van overwinning: 189 regeringschefs ondertekenden de actiepunten. Maar dezelfde punten stonden nu weer op de agenda. Er is vooruitgang: in 1990 waren er twaalf vrouwelijke regeringschefs, in 2015 negentien. Maar nog altijd is tachtig procent van de parlementsleden wereldwijd man. Er gaan meer meisjes naar school, maar ze krijgen maar zelden de belangrijkste jobs. Nog altijd is op het grootste gedeelte van de aardbol de zin na de geboorte: ‘Het is een meisje’ een vloek!
In Europa staat een op de drie vrouwen (!) bloot aan een vorm van geweld. Een op de tien vrouwen vanaf vijftien jaar krijgt te maken met seksueel geweld en een op de twintig wordt gedwongen dingen te doen die tegen haar zin zijn.
De Indiase Nobelprijswinnaar, Kailash Sadyarthi
Wat hebben we verhalen gehoord van onderdrukking, slavernij, uitbuiting tot aan de dood toe! Een vader in India die met zijn dochter geboeid over straat gaat, uit angst dat ze door mensenhandelaren wordt weggetrokken. Een kind uit Kosovo komt niet thuis en wordt door haar bezorgde ouders ’s avonds op straat teruggevonden: beide ogen eruit geopereerd. De Sinaï-handel is een begrip geworden: gekidnapte mensen worden gemarteld terwijl de familie aan de telefoon is – en dat houdt pas op als de familie belooft, te betalen, anders gaat het door tot de dood erop volgt).
Wij DSI-vertegenwoordigsters beleefden deze twee weken als een retraite: elke avond kwamen we bij elkaar, deelden leed en verdriet bij het horen van alle ellende, maar ook vreugde als er successen waren geboekt. We beleefden heel sterk, dat alles op de wereld organisch samenhangt. Dat de wereld steeds globaler wordt. Dat wij in feite allemaal aan slavernij en mensenhandel meewerken door bepaalde kleding te dragen of chocolade te eten…
Aan het eind verscheen een document: 35 artikelen en 72 aanbevelingen. Het is maar de vraag wat daarvan ook werkelijkheid wordt. Er gaan stemmen op dat de verklaring teleurstellend is door tussenkomst van staten als Iran, Egypte, de Heilige Stoel en enkele Afrikaanse staten.
Heel belangrijk was dat er hevig aan networking werd gedaan. Daardoor voelen we ons gesteund, zeker omdat er zo veel jonge mensen waren.
Ieder kan actief worden op zijn/haar plaats. Veranderingen gebeuren zelden in het groot, maar elke slaaf uit de visserij in Thailand, elk meisje uit de gedwongen prostitutie, elk kind dat niet verkocht wordt aan een rijke westerling om in zijn huishouden dag en nacht beschikbaar te zijn, is het begin van een betere wereld. Dat zei de Indiase Nobelprijswinnaar, Kailash Sadyarthi, die aan het eind van zijn betoog een staande ovatie kreeg.
Belangrijk is ook om niet met vrouwen alleen actie te voeren, maar samen met mannen in allerlei functies, om zo te werken aan mentaliteitsverandering.
Zr. Marjolein Bruinen o.p.
Maar het allerbelangrijkste: gemeenschap! Survivors vertellen steeds weer, dat ze alleen maar konden overleven door de steun en bemoediging, het gesprek en het begrip van mensen om hen heen.
Als zusters van de DSI hadden we al een plan om een uitgebreid netwerk te construeren van zusters (en later ook broeders) tegen mensenhandel en slavernij. Dat plan heeft in New York een duidelijke stimulans ervaren, om elkaar te bemoedigen en te informeren, en op den duur ook om bevrijde mensen te helpen aan een toekomst.
Moge de Heer onze plannen zegenen!
zr. Marjolein Bruinen o.p.
bron: Nieuwsbrief Dominicanen