In 1972 publiceerde Gryson al een gezaghebbende studie over het ambt van vrouwen in de oude kerk (‘Le ministère des femmes dans l’Église ancienne’). Vrouwen maakten deel uit van de clerus en werden net als priesters nu door handoplegging door de bisschop gewijd. Maar Gryson ziet dit niet als een argument om nu meteen over te gaan tot het wijden van vrouwelijke diakens.
“Er is niet alleen vanuit de geschiedenis een hedendaags antwoord te formuleren”, zegt hij. Sinds het Tweede Vaticaans Concilie is het ambt van permanent diaken opnieuw ingevoerd, dat ook al in de Oudheid bestond. Maar toen was lag hun taak op het gebied van de sociale zorg. Nu doen ze alles wat een priester doet, behalve het opdragen van de eucharistie, aldus Gryson. “Het permanente diaconaat van vandaag heeft niets te zien met de feiten van het diaconaat uit de Oudheid”.
“Ik heb de indruk dat de restauratie van het diaconaat een lapmiddel is omdat men de vraag over de celibaatsregel bij priesters niet durft te stellen”. Permanente diakens mogen immers in tegenstelling tot priesters wel getrouwd zijn.
Je hoeft er de geschiedenis niet bij te halen om de problemen van vandaag op te lossen, zo lijkt Gryson te zeggen. Hét probleem van vandaag is volgens hem het tekort aan priesters. “In Brussel en Waals-Brabant ligt de kerk aan het infuus. We hebben nog wel wat priesterstudenten en uit Polen zijn nog priesters ingevoerd. Maar vanuit de lokale kerk komen bijna geen priesters meer”.
De oplossing ligt in een nieuwe visie op het priesterschap. Dat het Tweede Vaticaans Concilie daar niets over heeft gezegd is volgens Gryson een gemiste kans. “Wie bekwaam, correct en waardig is het ambt te vervullen, moet gewijd kunnen worden. Misschien heb je daar geen zes jaar fulltime studie voor nodig, hoef je niet celibatair te zijn, misschien hoeft het zelfs niet levenslang. De kerk moet de moed en de luciditeit hebben het priestermodel van de jongste twee eeuwen in twijfel te trekken”.
(Bron: Tertio, christelijk opinieweekblad. Meer info en abonneren via www.tertio.be)
Foto: © Geert De Cubber