column van Frans Wijnands
Ik lees Pslm 42. Een goede verstaander heeft doorgaans aan ’n half woord genoeg dus staat er eigenlijk Psalm, maar dan zonder die a.
Ook zonder versaanduiding, maar dat kan niet anders dan vers 5 zijn, denk ik bij mezelf: ‘Maar de Heer zal uitkomst geven’.
Rondrijden waar dan ook in de Verenigde Staten is extra aardig als je op de nummerborden gaat letten. Elke staat heeft z’n eigen herkenningstekens, van een vogel tot een bloem of andere symbolen en met wervende teksten. In de staat Virginia staat standaard op elk kenteken: Virginia is for lovers.
Logisch dus, dat op het mededelingenbord van een kerk in Christiansburg met grote letters staat: ‘Fall in love with Jesus’. Zonder uitroepteken. Meer uitnodigend dan gebiedend.
Voor een paar dollar extra kun je je eigen nummerplaat van tekst, letters of cijfers voorzien. Je initialen en je leeftijd, de naam van je moeder of van je hond. Het zijn meestal wat cryptische aanduidingen maar met een beetje fantasie lees je de aardigste en gekste tekstjes.
Heel serieus en niet mis te verstaan is het ‘In God we trust’ wat je op veel nummerborden ziet staan. Vertrouwen in God, en niet alleen op de weg.
Het gros van de Amerikaanse christenen is ronduit behoudend, conservatief. Uiteraard in de leer, maar ook met betrekking tot alle belangrijke moreel-ethische kwesties en levensvragen.
Het is trouwens opvallend hoe vaak je op straat en langs snelwegen herinnerd wordt aan God, aan Jezus. Vooral natuurlijk in de Bijbelgordel, in het zuidoosten van de VS.
Het land is er bezaaid met kerkjes, om het wat oneerbiedig te zeggen. De meesten zijn van verre te herkennen aan de hoge, ragfijne, vaak opengewerkte en spitse torentjes. Altijd wit, meestal van hout.
En bij elk kerkje staat een vrome spreuk, wisselend met de seizoenen, de kerkelijke feestdagen of de wereldse actualiteit. Het zijn inspirerende teksten, ze roepen op tot een moment van bezinning.
Al lokt ’n enkele tekst een antwoord uit. Zoals op een groot aanplakbiljet waarop stond: ‘Jezus is het antwoord…’. Er onder was met viltstift geschreven: ‘En wat was de vraag ook alweer?’.