speerpunten: vrouwen, missie en participatie
De reacties uit de Oostenrijkse bisdommen levert een duidelijke stem op voor het vrouwendiaconaat en talrijke voorstellen om de participatie en besluitvorming van leken en geestelijken te reorganiseren. Het synoderapport werd naar het Vaticaan gestuurd.
De basis van het Oostenrijks rapport is de feedback van de bisdommen op het Vaticaanse syntheserapport van de eerste zitting van de wereldsynode in het najaar van 2023. Dit rapport zal, samen met de rapporten uit alle landen de basis voor de agenda “Instrumentum Laboris” dat het Sybnodesecretariaat aan het ontwikkelen is. Het wordt de komende maanden verwacht en vormt het startpunt voor de tweede en laatste algemene vergadering van de Bisschoppensynode in oktober in het Vaticaan.
Positie van vrouwen
De positie van vrouwen in de kerk, een missionaire oriëntatie van de kerk en meer participatie binnen de kerk: deze drie themagebieden zijn prioriteiten voor de kerk in Oostenrijk met het oog op de volgende wereldsynodebijeenkomst in Rome in oktober. Dit blijkt uit het woensdag gepubliceerde rapport van Oostenrijk, dat dezelfde dag naar het secretariaat van de synode in het Vaticaan werd gestuurd.
De hoogste prioriteit “om een geloofwaardige kerk te zijn” is het onderwerp “vrouwen in het leven van de kerk”. Het vrouwenpriesterschap werd af en toe genoemd in de reacties van de bisdommen. Er is echter een sterke meerderheid van stemmen, inclusief diocesane instructies, voor de toelating van vrouwen tot het diaconaat.
Missionair karakter van de kerk
Het op een na hoogste belang in het Oostenrijks rapport wordt toegekend aan het onderwerp “Kerk is missie”. Sleutelbegrippen voor een nieuwe missionaire houding zijn dialoog, praktijk en inculturatie. Wat nodig is, zijn missionaire kwaliteiten zoals de moed om te getuigen, persoonlijke geloofwaardigheid en het vermogen om met waardering naar mensen te luisteren en in te spelen op hun behoeften.
Kritische kanttekeningen worden in deze context geplaatst bij het syntheserapport van oktober ’23 waar het zegt: “De focus op het gezin als centraal onderwerp van de missie als de ‘ruggengraat van de kerk’ wordt kritisch bekeken.” In Duitstalige landen wordt de kerk niet langer uitsluitend ondersteund door gezinnen (“huiskerk”), maar steeds vaker ook door familie overschrijdende gemeenschappen en gemeenten.
Samenspel priester – leek
Een samen optrekken van priesters en leken en een gelijkwaardige deelname aan het kerkelijk leven worden gezien als essentieel voor de geloofwaardigheid van de kerk. Dit onderwerp staat op de derde plaats op de prioriteitenlijst. Als voorbeeld: “Het sacrament van de ziekenzalving moet openstaan voor alle ziekenpastors.”
Uit de uitspraken van de betrokken geestelijken blijkt een verlangen naar samenwerking met de leken, zo valt te lezen. De term ‘klerikalisme’ moet ook worden verduidelijkt in de zin van een onderscheid tussen legitieme en administratieve machtsuitoefening. Bijzondere aandacht moet worden besteed aan de opleiding en permanente vorming van priesters en andere pastorale beroepsgroepen.
Ook wordt het belangrijk geacht de rol van de bisschoppenconferenties te versterken. Deze zou sterker betrokken moeten worden bij de zoektocht naar bisschopskandidaten, bij hun benoeming of bij het beoordelen van het bisschoppelijke beleid.
Upgrade bisschoppenconferenties
Verschillende vormen van materiële, maar ook intellectuele en geestelijke armoede worden met name genoemd. Het werk van Caritas en de strijd tegen de armoede gaat verder dan liefdadigheidsactiviteiten “en omvat ook de inzet voor (internationale) sociale en ecologische rechtvaardigheid.” De verantwoordelijkheid voor de armoedebestrijding mag niet alleen aan Caritas worden gedelegeerd.
Waar zijn de jongeren?
In het rapport van Oostenrijk wordt opgemerkt dat er in het synoderapport een apart hoofdstuk over jongeren ontbreekt.
bron: katholisch.at