Hoe is het bij jullie?’ Het Coronavirus houdt de wereld in zijn greep. Overal zijn activiteiten stilgevallen en zoeken mensen hun evenwicht. De dominicaanse familie schrijft op haar website korte berichten met de ervaringen in deze dagen.
Ondertussen in Drunen, binnenskamers
door MARIANNE MERKX O.P.
Koorts bij zoonlief, dat betekent quarantaine, ook voor mij. Van altijd onderweg via veel thuis, nu naar alleen maar thuis. Snel nog een bloemetje voor de deur bij een jarige vriendin. Op de terugweg ga ik tot mijn eigen verbazing langs de parochiekerk en brand er drie kaarsen, één voor de zieken, één voor de allenigen en één voor alle er bijna onderdoor-werkers. Ik treuzel, kan niet wegkomen. Tot ik een dikke Noveenkaars heb aangestoken.
Zoon is gelukkig snel koortsvrij en na een dag of negen klachtenvrij, op de moeheid na. Inmiddels ben ik zelf in de lappenmand beland. Corona? Wie zal het zeggen, het lijkt er wel erg op. Bijna alle symptomen, het grillige karakter en recent contact met een vastgestelde Coronapatiënt.
Mijn wereld wordt nog kleiner, letterlijk en figuurlijk. In isolatie. Wat er in de wereld, in mijn omgeving en in huis gebeurt, ontgaat me grotendeels. Nieuwe rituelen ontstaan: temperaturen, liters kamillethee, handen wassen, weer handen wassen, naar de stilte buiten luisteren. Wat later ook dagelijks genieten van het gedicht op de poëziekalender, van dierbare appjes van trouwe vrienden, familie en collega’s, van verstrooiing door hapslikweg-televisie. Maar niet zonder flinke porties stilte.
Het wordt ook stiller in mezelf. Geen gepieker, geen heilig moeten. Minder hoofd op pootjes, meer mens. En ik niet alleen. Bij de speciale Coronahuisartsenpost tref ik tot drie keer toe een huisarts die nabij is, troost geeft en bemoedigt, geheel gehuld in wit pak, mondkapje en beschermbril. Het omhulsel hindert niet, ik voel me beter verstaan dan ooit.
Hoe minder ik kan doen, hoe meer ik kan loslaten. Minder adem, maar wat een verademing.
Langzaam maar zeker nemen klachten af en krachten toe. Mijn wereld gaat weer open. Emoties maken plaats voor gevoelens. Verbondenheid voelt intenser. Bekende woorden komen anders binnen.
Laat
Vertraag.
Vertraag.
Vertraag je stap.Stap trager dan je hartslag vraagt.Verlangzaam.
Verlangzaam.
Verlangzaam je verlangen.En verdwijn met mate.
Neem niet je tijd
En laat de tijd je nemen –
Laat.uit: Leonard Nolens, ‘Laat alle deuren op een kier’, 2004.