Paus Franciscus zit de vergadering voor van de bisschoppensynode over Amazonia.
Fundamentele misverstanden over de Bisschoppensynode
Door Robert Mickens | voor La Croix International
Wanneer onnauwkeurige taal tot verwarring leidt en onbegrip wordt versterkt door verkeerd woordgebruik.
Het besluit van paus Franciscus om zuster Xaverian Nathalie Becquart te benoemen tot een van de twee mede-ondersecretarissen van het secretariaat-generaal van de bisschoppensynode is een werkelijk historisch moment voor de katholieke kerk.
Klerikalisering
De 52-jarige Franse religieuze is niet alleen de eerste vrouw die de nummer 2 positie krijgt in dit in Rome gevestigde orgaan. Ze is ook de eerste leek – man of vrouw – die wordt genoemd op een functie die meestal recentelijk door een bisschop werd bekleed. In feite zal pater Luis Marín de San Martín, de Spaanse Augustijner die samen met zuster Becquart tot mede-ondersecretaris werd benoemd, tot bisschop gewijd worden.
We weten waarom zij niet zal worden gewijd.De rooms katholieke kerk heeft nooit vrouwelijke priesters of bisschoppen gewijd. En de huidige paus heeft gezegd dat hij er geen voorstander van is om dat te veranderen omdat, in zijn woorden, “het ons ertoe zou brengen vrouwen te klericaliseren” (vgl. Querida Amazonia , 100). Klerikalisme en klerikalisering hebben een uiterst negatieve connotatie in het taalgebruik van Franciscus.
En nadat was aangekondigd dat alleen de mannelijke ondersecretaris van het synodesecretariaat tot bisschop zou worden verheven, twitterde Kate McElwee, de uitvoerend directeur van de Women’s Ordination Conference: “Arme man, werd geklericaliseerd.”
Misverstanden
Desalniettemin is de benoeming van Nathalie Becquart een belangrijke stap in de richting van de mogelijkheid van vrouwen om op het hoogste nivbeau in de kerk besluiten mee te nemen. Maar de manier waarop dit historische nieuws is gerapporteerd, maakt duidelijk dat er enkele fundamentele misverstanden bestaan over de aard van de Bisschoppensynode en haar plaats in de bestuursstructuur van de Roomse Kerk.
En deze misverstanden zijn niet beperkt tot verslaggevers. We komen die ook tegen bij theologen, priesters, bisschoppen en andere kerkelijke “experts”, onnauwkeurige taalgebruik om over de synode te spreken. Woorden betekenen wat ze zeggen.
Misschien hebt u gelezen dat zuster Becquart is aangesteld in een toppositie in het Vaticaan of een sleutelpositie heeft gekregen in de Romeinse Curie. Dit is onjuist. De Synode is geen Vaticaans kantoor, of onderdeel van de Romeinse Curie. Het is geen Vaticaans dicasterie.
De synode, die Paulus VI aan het einde van het Tweede Vaticaans Concilie in 1965 oprichtte , is “een permanent concilie van bisschoppen”.
Het is ” 1) een centrale kerkelijke instelling is; 2) vertegenwoordigt het hele katholieke episcopaat 3) is uit haar aard blijvend 4) wat betreft de structuur, zij oefent haar functie voor een bepaalde periode tijd uit en wanneer er een beroep op wordt gedaan “.
De synode staat onder het directe gezag van haar voorzitter, de bisschop van Rome, die haar naar eigen wil en goeddunken en voor een bepaalde periode bijeenroept. Deze sessies worden geen “synodes” genoemd. Het zijn vergaderingen van dat permanente lichaam dat de Bisschoppensynode wordt genoemd.
Een fout die bijna iedereen maakt, ook de paus, is bijvoorbeeld te spreken van de “Amazon synode”, de “synode van 1995”, de “synode over het godgewijde leven” enzovoort. Correct is: de synodevergadering over de Amazone, de synodevergadering van 1995, de synodevergadering over het godgewijde leven, enz.
Slordige taal versterkt de verwarring
Zelfs het Wetboek van Canoniek Recht doet dit verkeerd en gebruikt vaak slordige en onjuiste termen zoals “een synode”, terwijl het echt een vergadering van de bisschoppensynode betekent. De code, en alle andere documenten die deze fout maken, moeten worden herzien. Je zou kunnen zeggen: “Ok, maar dit is gewoon muggenziften en woordspelletjes spelen.” Maar zo is niet. De Bisschoppensynode bestaat voortdurend en haar werk gaat door, zelfs als ze niet in zitting is of geen vergadering houdt. Ongetwijfeld zijn de onnauwkeurigheden enigszins te verklaren uit het feit dat in de lange geschiedenis van de Kerk de synode, zoals Paulus VI die heeft vastgesteld, iets nieuws is. Het is nog maar een kind. En het heeft bijna 50 jaar geduurd en tot de verkiezing van Franciscus voordat er een paus was die besloot dat het tijd was voor deze permanente instelling om te groeien en zich te ontwikkelen. En dat is wat er nu gebeurt.
De paus probeert de Bisschoppensynode te helpen zijn in haar kracht te komen als een wezenlijk element in een gedecentraliseerde kerk; dat wil zeggen, een instelling die vrij is van controle door de Romeinse Curie.
In feite heeft de synode gedurende een groot deel van haar bestaan onder de buitensporige duim van de curie gestaan. Franciscus lijkt te zoeken naar een weg om dit te corrigeren.
Het is in ieder geval de bisschoppensynode die de curie haar marsorders zou moeten geven en niet andersom. De paus heeft besloten dat de volgende algemene vergadering van de Bisschoppensynode, die hij heeft bijeengeroepen voor het najaar van 2022, zal kijken naar het principe van “synodaliteit” en hoe dat op alle niveaus van de kerk kan worden bevorderd. Maar hopelijk zal het ook een kans zijn voor de experts in ecclesiologie (de leer over de kerk) die zijn uitgenodigd, om ons allemaal te helpen onze taal op te schonen — en zo ons begrip te verdiepen — over de betekenis van de Bisschoppensynode. Woorden betekenen immers wat ze zeggen.
Volg mij op Twitter @robinrome
Read more at: https://international.la-croix.com/news/letter-from-rome/the-synod-of-bishops-is-not-a-vatican-office/13796
beeld: https://www.katholiek.org