Zoals bekend heeft de aartsbisschop van Utrecht een nieuw beleidsplan uitgegeven waarin hij -tot zijn emeritaat in 2028- het houden van vieringen van Woord en Gebed en van Woord- en Communiediensten wil terugdringen. De aartsbisschop wijst de gegroeide praktijk af, waarbij veel vrijwillige medewerkenden in een parochie en pastoraal werkenden zijn betrokken.
Hoe is het beleid in het bisdom Den Bosch?
Desgevraagd laat het bisdom weten dat in het bisdom van ‘s-Hertogenbosch het beleid al jarenlang is dat de Eucharistie op zondag centraal staat. Er zijn gelukkig voldoende priesters om op de meeste plaatsen een eucharistieviering te kunnen hebben. Wanneer er een pastorale noodzaak is, is de bisschop bereid een woord- en communieviering toe te staan.
Verwezen wordt naar de beleidsnota van bisschop de Korte: Bouwen in vertrouwen. De persdienst van het bisdom citeert de volgende passage:
Bij het vieren op zondag zal de Eucharistie centraal staan. De Kerk wordt immers vanuit de Eucharistie opgebouwd. (“Ecclesia de Eucharistia”). Tijdens de Eucharistie wordt de levende Christus in Woord en Sacrament tegenwoordig gesteld. In de Eucharistie vieren wij Gods schen- kende en verzoenende liefde in Christus. Als het goed is, worden wij door het vieren van de Eucharistie ook steeds weer georiënteerd op de concrete navolging van de Heer. Gelukkig zijn er in ons bisdom relatief veel priesters zodat op verreweg de meeste plaatsen op zaterdagavond en/of zondagochtend de Eucharistie gevierd kan worden.
Woord- en Communiediensten
Wat echter te doen in een geloofsgemeenschap / deelparochie / parochiekern bij het ontbreken van een priester? Het staande beleid is dat een Woord- en gebedsdienst kan worden gehouden als het onmogelijk is om in het weekend Eucharistie te vieren. Als de geloofsgemeenschap ter plekke dat beleid heeft geaccepteerd, is dat vanzelfsprekend prima…..
Ik wil een pastoor, na overleg met mij als bisschop en als duidelijk sprake is van een pastorale noodzaak, de ruimte geven in een parochiekern in het weekend een Woord- en Communiedienst te plannen, echter alleen als er nu ook al wordt gevierd en het niet mogelijk is een Eucharistie te celebreren.
Pastorale noodzaak valt moeilijk te definiëren maar heeft in ieder geval te maken met het gegeven dat veel gelovigen, zeker in dorpen maar vaak ook in de steden, een uitnodiging om in een centrale kerk Eucharistie te vieren afslaan. Zij willen in hun eigen dorp of wijk liturgie vieren en blijven anders thuis zodat zij helemaal niet aan het liturgisch leven van de Kerk deelnemen. Alles bijeen wordt er in deze kwestie veel pastorale wijsheid gevraagd. Ook nu is maatwerk onontbeerlijk. Uiteindelijk moet het salus animarum, het zielenheil van mensen, voor de Kerk de hoogste wet zijn. Katholieken, en vooral de ouderen onder hen, vinden het immers belangrijk, zo hoorde ik in de meeste dekenaten, om Christus niet alleen in het Woord maar ook in het Sacrament te ontmoeten. Een en ander geldt natuurlijk ook voor gelovigen die in een zorginstelling (ziekenhuis, verpleeghuis e.d.) zijn opgenomen en waar veelal geen priester meer beschikbaar is.
De Woord- en Communiedienst kan worden geleid door een diaken of een pastoraal werker. Als deze niet beschikbaar zijn, kunnen ook goed geschoolde parochianen een dergelijke viering leiden. De pastoor waarborgt natuurlijk altijd de liturgische kwaliteit van de viering.
bron: Persdienst bisdom den Bosch
beeld: debezieling