Van 30 november tot en met 12 december is de wereld in Dubai bijeen voor klimaattop COP28. Marijke van Duin – sinds 2000 lid van de klimaatwerkgroep van de Wereldraad van Kerken – volgt de top op de voet en schrijft over haar bevindingen.
De bijeenkomst heet COP 28, COP staat voor Conference of the Parties. En die Parties zijn de deelnemende landen, bijna tweehonderd stuks. Oftewel bijna alle landen ter wereld.
Deze klimaatonderhandelingen (want dat zijn het) zijn in de jaren 90 van de vorige eeuw gestart. Aan de wieg ervan staat onder meer de Wereldraad van Kerken die een goede werkrelatie heeft met de VN. De Wereldraad is dan ook vanaf het begin betrokken geweest bij de jaarlijkse klimaattoppen. Inmiddels is die betrokkenheid uitgegroeid en multireligieus geworden. Ja: ook de andere grote religies in de wereld snappen het belang ervan en laten van zich horen.
Een speciale rol heeft het Vaticaan. In 2015, vlak voor de grote klimaattop in Parijs, bracht de paus de encycliek Laudato Si´ uit die impact heeft gehad op de onderhandelingen. Die top werd afgesloten met het Klimaatakkoord van Parijs, dat de nieuwe leidraad is geworden.
Delen als nieuw concept
Hier in Nederland blijkt uit een recente peiling dat 80% van de burgers zich zorgen maakt over klimaatverandering. En dat is heel begrijpelijk, want er zijn tot nu toe veel te weinig maatregelen genomen. Het is dan ook heel moeilijk om met al die landen tot goede afspraken te komen.
Een rijk land als Nederland moet zich inspannen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Maar het heeft ook een historische verantwoordelijkheid: CO2, het meest voorkomende broeikasgas, blijft eeuwen in de atmosfeer. Daarom roepen de arme landen de rijke op om meer geld en schone technologie beschikbaar te stellen. Anders moeten zij nog heel lang fossiele brandstoffen gebruiken voor hun economische ontwikkeling. En dat betekent nóg meer uitstoot van broeikasgassen. Bovendien hebben zij door hun geografische ligging het meest last van de gevolgen van klimaatverandering. Dat zien we nu al bijna dagelijks op het nieuws.
Dit is in een notendop het ingewikkelde probleem waar de wereld mee te maken heeft.
De grote economieën volgen een businessmodel dat gebaseerd is op winst maken. Van delen hebben ze nog nooit gehoord. Toch zal dat moeten om snel genoeg de schone technologie die nodig is overal uit te rollen. Als dat niet gebeurt zal het klimaat te sterk opwarmen en zullen de gevolgen niet te overzien zijn.
Leren uit samenwerking
In wezen hebben we te maken hebben met een diepgaande morele en ethische uitdaging. Vandaar ook dat de grote religies in de wereld zich ermee bemoeien. Het gaat immers om het behoud van de schepping, inclusief mensen, dieren, planten en ecosystemen. De mensheid zal radicaal van koers moeten veranderen. Daarom wordt sinds een aantal jaren met nieuwe ogen gekeken naar andere culturen, met name die van oorspronkelijke bewoners, want die kunnen ons in veel opzichten een hoop leren. De Wereldraad werkt nauw met hun organisaties samen en versterkt hun stem.
Sinds het jaar 2000 alweer ben ik lid van het team van de Wereldraad dat de klimaattoppen monitort. Ook COP 28 zal ik (digitaal) nauwgezet volgen. Mijn blogs over de top zullen verschijnen op deze website van de Raad van Kerken in Nederland.’
- Meer over de top op de website van de klimaattop COP28
- Meer over de Wereldraad op de website van de Wereldraad van Kerken
Marijke van Duin, Wereldraad van Kerken