Na het interview van paus Franciscus met Radio Télévision Suisse over de oorlog in Oekraïne bespreekt kardinaal staatssecretaris Pietro Parolin de kwestie met de Italiaanse krant ‘Corriere della Sera’, waarbij hij zegt dat er een risico bestaat op nucleaire escalatie.
Door Vatican News
We publiceren hierbij het volledige interview dat Gian Guido Vecchi afnam van kardinaal staatssecretaris Pietro Parolin, dinsdag gepubliceerd in de Italiaanse krant Corriere della Sera .
Eminentie, het is duidelijk dat de paus oproept tot onderhandelingen in plaats van tot overgave. Maar waarom zou men zich slechts tot één van de twee partijen richten, Oekraïne, en niet tot Rusland? En bestaat er geen risico dat het inroepen van de “nederlaag” van de aangevallen partij als motivatie voor onderhandeling contraproductief is?
De oproep van de paus omvat in lijn met eerdere uitspraken dat “voorwaarden worden geschapen voor een diplomatieke oplossing in het nastreven van een rechtvaardige en duurzame vrede.”
Het is duidelijk dat de verantwoordelijkheid voor het scheppen van dergelijke omstandigheden niet alleen bij één van de partijen ligt, maar bij beide partijen, en de eerste voorwaarde lijkt mij juist het beëindigen van de agressie te zijn.
We mogen de context nooit vergeten, wat in dit geval een vraag is die aan de paus was gericht. Hij sprak in reactie daarop over onderhandelen en vooral over de moed om te onderhandelen, wat nooit neerkomt op overgave.
De Heilige Stoel volgt deze lijn en blijft oproepen tot een staakt-het-vuren – en het moeten de agressors zijn die eerst het vuren moeten staken – en daarna tot het openen van de onderhandelingen. De Heilige Vader legt uit dat onderhandelen geen zwakte is, maar kracht. Het is geen overgave, maar moed.
En hij vertelt ons dat we meer rekening moeten houden met het menselijk leven, met de honderdduizenden mensenlevens die zijn opgeofferd in deze oorlog in het hart van Europa. Dit zijn woorden die zowel van toepassing zijn op Oekraïne als op het Heilige Land en op de andere conflicten die de wereld teisteren.
Vraag: Is een diplomatieke oplossing nog steeds mogelijk?
Omdat dit beslissingen zijn die afhangen van de menselijke wil, blijft er altijd de mogelijkheid bestaan om tot een diplomatieke oplossing te komen.
De oorlog tegen Oekraïne is niet het resultaat van een oncontroleerbare natuurramp, maar uitsluitend van menselijke vrijheid. Dezelfde menselijke vrije wil die deze tragedie heeft veroorzaakt, heeft ook de mogelijkheid en de verantwoordelijkheid om stappen te ondernemen om er een einde aan te maken, en de weg vrij te maken voor een diplomatieke oplossing.
Vraag: Is de Heilige Stoel bezorgd over escalatie? Dit is iets dat u zelf hebt genoemd, waarbij u zegt dat “de hypothese van betrokkenheid van westerse landen” beangstigend is.
De Heilige Stoel maakt zich zorgen over het risico van een uitbreiding van de oorlog. De escalatie van het conflict, het uitbreken van nieuwe gewapende conflicten en de wapenwedloop zijn in dit opzicht dramatische en verontrustende signalen.
De uitbreiding van de oorlog zou nieuw lijden, nieuwe rouw, nieuwe slachtoffers en nieuwe vernietiging betekenen, wat zou bijdragen aan wat het Oekraïense volk, vooral kinderen, vrouwen, ouderen en burgers, nu uit de eerste hand ervaart, en daarvoor de al te hoge kosten betaalt. prijs van deze onrechtvaardige oorlog.
Vraag: Paus Franciscus heeft ook gesproken over het Israëlisch-Palestijnse conflict, waarbij hij de “verantwoordelijkheid” van beide partijen oproept. Wat hebben deze twee situaties met elkaar gemeen?
De twee situaties hebben zeker met elkaar gemeen dat ze zich op een gevaarlijke manier tot voorbij elke aanvaardbare grens hebben uitgebreid, dat ze niet kunnen worden opgelost, dat ze repercussies hebben in verschillende landen, en dat er zonder serieuze onderhandelingen geen oplossing kan worden gevonden. Ik maak me zorgen over de haat die ze veroorzaken. Wanneer zullen zulke diepe wonden ooit genezen worden?
Vraag: Over het onderwerp escalatie heeft de paus verschillende keren gesproken over het gevaar van een nucleair conflict, waarbij hij zei: “Er is maar één incident nodig.” Is dit de onderliggende angst van de Heilige Stoel, een ‘incident’ zoals in Sarajevo in 1914?
Het risico van een fatale ‘drift’ richting een kernoorlog is reëel. Kijk maar eens hoe regelmatig bepaalde regeringsvertegenwoordigers hun toevlucht nemen tot dit soort bedreigingen. Ik kan alleen maar hopen dat dit strategische propaganda is en geen ‘waarschuwing’ voor iets dat werkelijk mogelijk is.
Het is de “onderliggende angst” van de Heilige Stoel dat de verschillende actoren in deze tragische situaties nog meer verankerd raken in hun eigen belangen, en niet doen wat ze kunnen om een rechtvaardige en stabiele vrede te bereiken.