7 maart 2024
Brede kritiek op de paus met het oog op het volgende conclaaf
Paus Franciscus is ziek. De 87-jarige kampt al maanden met een luchtweginfectie. En nu is er opnieuw massale kritiek van het College van Kardinalen. De auteur blijft anoniem en noemt zichzelf “Demos II” (Demos grieks voor het volk, red.)
.Auteur :Ludwig Ring-Eifel voor Domradio.de
Onder het pseudoniem ‘Demos II’ heeft een naamloze kardinaal een tekst geschreven die vergelijkbaar is met de tekst die twee jaar geleden door wijlen kardinaal George Pell werd verspreid onder de eenvoudige naam “Demos”. Deze nieuwe tekst geeft brede kritiek op het pontificaat dat ten einde loopt en schetst de eisen aan de toekomstige paus.
Het werd verspreid door de conservatieve website “Nuova bussola quotidiana” (NL.: Nieuw Dagelijks Kompas)
In de inleiding wordt uitgelegd dat de tekst “voornamelijk door een kardinaal werd geschreven nadat hij de suggesties van andere kardinalen en bisschoppen had verzameld”. Degenen die met het idee op de proppen kwamen, gaven er echter de voorkeur aan anoniem te blijven vanwege de minder tolerante debatcultuur die momenteel in het Vaticaan heerst.
Een gehavende Franciscus
De timing van de publicatie van Demos II is opmerkelijk. De paus verkeert al bijna vier maanden in slechte gezondheid en is vaak niet meer in staat is langere toespraken of preken te houden. Hij kwam kerkpolitiek verzwakt tevoorschijn uit het conflict over de zegeningen dat zijn naaste theologische vertrouweling, de prefect van het geloof, kardinaal Victor Fernandez, kort voor Kerstmis lanceerde met de verklaring “Fiducia supplicans”.
Franciscus werd gedwongen toe te geven aan de vrijwel unanieme opstand van de Afrikaanse bisschoppenconferenties tegen de zegen van de kerk voor mensen in relaties van hetzelfde geslacht en om Afrika een ‘culturele uitzondering’ te verlenen op de Romeinse zegenaanbeveling. Bovendien waren er verstoringen in de pauselijke diplomatie, die, na ongelukkige uitspraken over Oekraïne, ook in de Gaza-oorlog niet overtuigend optrad.
Veeleisend gebaar
13 maart markeert de elfde verjaardag van de verkiezing van de paus, die tot doel had de kerk te openen en haar nieuwe kracht te geven bij het verkondigen van de christelijke boodschap. Voor critici van het pontificaat is dit een ideaal moment om uitdagend kritisch terug en vooruit te kijken.
Inhoudelijk verschilt de tekst van “Demos II” in veel opzichten van de tekst van kardinaal Pell. Terwijl de conservatieve Australische en financiële expert meer dan een kwart van zijn zeven pagina’s tellende analyse wijdde aan de financiële problemen en interne juridische meningsverschillen in het Vaticaan, is de nieuwe tekst veel breder, theologisch gefundeerd en fundamenteler in zijn kritiek.
Verwarring van gelovigen
Hij beoordeelt het pontificaat, dat ogenschijnlijk ten einde loopt, met de woorden: ‘Een autocratische, soms wrokkige regeringsstijl; een nalatigheid in rechtsvraagstukken; een onverdraagzaamheid zelfs tegenover respectvol uitgedrukte meningsverschillen, en – wat het meest ernstig is – een patroon van ambiguïteit in kwesties van geloof en moraal, wat leidt tot verwarring onder gelovigen. Verwarring bevordert op zijn beurt verdeeldheid en conflict. (…) Het resultaat is een kerk die vandaag de dag meer verdeeld is dan ooit tevoren in haar recente geschiedenis.”
De taak van het komende pontificaat is om “die waarheden te herwinnen en te herstellen die langzaam onder veel christenen verduisterd of verloren zijn gegaan.”
Hierna volgen zeven punten die, met hun scherpe kritiek op het huidige pontificaat, het eisenprofiel van de toekomstige paus schetsen, om zo te zeggen “ex negativo”. Als de stelling dat meerdere kardinalen hebben bijgedragen juist is, kunnen individuele auteurs met een zekere mate van plausibiliteitmet bepaalde punten worden verbonden.
Klinkt als kardinaal Müller
De eerste luidt in wezen: “De paus is een opvolger van Petrus en staat garant voor de eenheid van de Kerk. Hij is echter geen autocraat. Hij kan de leer van de Kerk niet veranderen, en hij mag de orde van de Kerk niet opnieuw uitvinden of veranderen. Hij leidt de Kerk in collegialiteit met zijn bisschoppelijke broeders in de plaatselijke bisdommen, altijd in trouwe continuïteit met het Woord van God en de leer van de Kerk.” Dit lijkt bijna woordelijk op sommige uitspraken van de voormalige prefect van het geloofscongregatie, kardinaal Gerhard Ludwig Müller, die de afgelopen jaren herhaaldelijk kritiek heeft geuit op het ‘neopapisme’. De Duitse versie van de tekst vertoont echter zwakke punten in de vertaling, waardoor het erop lijkt dat deze kardinaal niet de directe auteur is.
‘De kerk is van Jezus Christus’
Dit geldt ook voor het tweede deel, waarin een misverstand over de kerk als democratie aan bod komt: “Net zoals de kerk geen autocratie is, is zij ook geen democratie. De kerk behoort Jezus Christus toe. Het is Zijn kerk. Het mystieke lichaam Christus bestaat uit vele leden. We hebben niet de autoriteit om de leer te hervormen zodatdeze comfortabeler in deze wereld zou passen. Bovendien is de katholieke Sensus Fidelium geen kwestie van opiniepeilingen, noch is het de mening van een gedoopte. meerderheid.” Ook hier zijn er bijna woord-voor-woord overeenkomsten met soortgelijke uitspraken van Müller.
Duidelijke bekentenissen en geen dubbelzinnigheid
Het derde deel beargumenteert messcherp en met een vleugje polemiek: ‘Dubbelzinnigheid komt niet overeen met het Evangelie en is ook niet uitnodigend. Het voedt eerder twijfels en schismatieke impulsen. De Kerk is niet alleen een gemeenschap van het woord en de sacramenten, maar ook van een duidelijke belijdenis. Dit helpt ons ‘waar we in geloven ‘te definiëren en te ondersteunen. Doctrinaire kwesties zijn daarom geen lasten die worden opgelegd door gevoelloze ‘wetshandhaving’.
Het is mogelijk dat hier suggesties van de voormalige liturgieprefect Robert Sarah te vinden zijn. Het vonnis is verwoestend: “Vanaf het begin heeft het huidige pontificaat zich verzet tegen de evangeliserende kracht en intellectuele helderheid van zijn directe voorgangers.”
Het negeren van het canonieke recht
Wat volgt is een deel dat blijkbaar geïnspireerd is door een canonjurist. Op dit punt ontbeert de tekst echter de fijne ironie van de Amerikaanse kardinaal Raymond Leo Burke. De passage stelt kort en bondig: “Net als leerstellige dubbelzinnigheid ondermijnt minachting voor het kerkelijk recht en een eerlijk proces het vertrouwen in de duidelijkheid van de missie van de Kerk.”
Afkeren van een overtuigende ‘theologie van het lichaam’
Het vijfde deel behandelt de aard van de kerk en fundamentele antropologisch-seksueel-ethische vragen. Sommige uitspraken hier doen denken aan kardinaal Marc Ouellet, bijvoorbeeld wanneer er staat: “De Kerk is de bruid van Christus: haar natuur is persoonlijk, bovennatuurlijk en vertrouwd, ze is niet zomaar een instituut. Ze laat zich nooit beperken. naar een systeem van flexibele ethiek of het reduceren en hervormen van sociologische analyses om tegemoet te komen aan de instincten en verlangens (en seksuele verwarring) van een bepaalde tijd. Een van de essentiële tekortkomingen van het huidige pontificaat is het afwijken van een overtuigende ‘theologie van het lichaam’ en het ontbreken van een overtuigende christelijke antropologie.”
In het zesde deel spreekt de auteur verrassend genoeg over een crisis in de kerk ‘in Italië en heel Europa’, wat erop zou kunnen wijzen dat hij een Italiaan was – hoewel de hele stijl van de tekst en enkele taalkundige subtiliteiten meer wijzen op een auteur wiens moedertaal is Engels.
Intern vaticaanse behoefte aan hervormingen
De noodzaak voor hervormingen binnen het Vaticaan neemt aanzienlijk minder ruimte in beslag dan in het Pell-papier uit 2022. Het stelt tamelijk bondig: “Het Vaticaan zelf heeft dringend behoefte aan een vernieuwing van zijn moraal, een zuivering van zijn instellingen, procedures en personeel, en een grondige hervorming van zijn financiën om zich voor te bereiden op een uitdagende toekomst.”
Het laatste deel van de tekst is gewijd aan het College van Kardinalen. Omdat Franciscus hen al jaren niet meer heeft bijeengeroepen, zouden ze “het initiatief moeten nemen om elkaar te leren kennen, om zo hun specifieke perspectieven op de Kerk, de situatie van de individuele plaatselijke kerken en hun persoonlijkheden beter te begrijpen – evenals hun overwegingen met betrekking tot de Kerk zijn.” waaraan de volgende paus vorm zal moeten geven.”
Vergadering van de kardinalen?
De beste manier om te bepalen of het anonieme artikel effectief is, is door te kijken of er in de nabije toekomst meer bijeenkomsten van kardinalen in verschillende constellaties zullen plaatsvinden. Deze moeten echter over het algemeen discreet en buiten het bereik van de media worden gehouden; Het is onwaarschijnlijk dat kardinaal-decaan Giovanni Battista Re, die loyaal is aan de paus, uit eigen beweging dergelijke bijeenkomsten zal beleggen zolang Franciscus leeft en regeert. (vgl. de bijeenkomsten in :Praag in 2023 en in 2020 in het Portugese Sintra (gesponsord door conservatieve Amerikaanse katholieken red.)
bron: domradio
beeld> sint Petrus stoel