Wat te doen met jongeren die afhaken in de kerk?

“Predikant heeft geen idee van wat jongeren bezig houdt”

ACHTERGROND

 Jongeren die stilletjes afhaken – elke kerk kent ze. De IZB organiseerde een bezinningsavond over deze categorie die via de achterdeur van de kerk vertrekt. ‘Jongeren willen diepgang. Voor fun kunnen ze overal terecht.’

door Koos van Noppen in het Nederlands Dagblad

ZEGVELD

Twee jonge dominees staan samen op het podium van een zaal in Zegveld: Leon van den Dool en Bram Maarleveld. Ze zijn allebei werkzaam in een dorpsgemeente van de Protestantse Kerk in Nederland: in Broek op Langedijk, ‘boven Alkmaar’ en in Numansdorp, in de Hoekse Waard.

Voor een groep ondernemers uit het netwerk van de missionaire organisatie IZB doen ze een boekje open over hun ervaringen met leeftijdgenoten in hun gemeente. Voor zover die er nog zijn, want Maarleveld is met 28 jaar een van de jongste belijdende leden in zijn gemeente. 

‘We plukken vandaag de vruchten van het feit dat de kerk jarenlang meer een ministry of fun bood dan een ministry of faith – om twee termen van de Canadese theoloog Andrew Root te gebruiken. Het moet vooral leuk en gezellig zijn, in de kerk en op catechisatie en de jeugdvereniging. Maar we zien waar het toe leidt: er is een groot gebrek aan kennis van het geloof, de geloofstraditie, de leer van de kerk.’ Maarleveld vertelt hoe enkele jongeren zich meldden voor belijdeniscatechisatie, ‘maar ze hadden geen idee wat ze zouden willen leren, wat ze zouden moeten weten of waarom je überhaupt naar de kerk zou gaan.’

Zo bont heeft zijn collega Van den Dool het niet meegemaakt. Al doet ook hij pijnlijke ervaringen op: ‘Al weken kreeg ik geen enkel contact met een jong kerkenraadslid. Alle verbinding leek verbroken. Wat ik ook belde of appte, geen reactie. Na een halfjaar was er opeens contact. Hij legde uit dat zijn bedrijf behoorlijk was gegroeid; het werk slokte hem zo op dat hij voor de keus kwam te staan: doe ik nog wat met de kerk of gooi ik het geloof eruit? Hij had het laatste gekozen. Ik kon praten wat ik wilde, het besluit stond vast.’

kennis van geloofstraditie

Maarleveld: ‘Ik ben er niet voor om terug te keren naar de ouderwetse catechisatie, al is de kennis de geloofstraditie veel waard. Laatst gebruikte ik in de dienst de geloofsbelijdenis van Nicéa. Zegt een oudere na afloop: ‘Wat fijn dat daarin ook iets over de Geest wordt gezegd’. Jongeren krijgen enkel besef mee van wat een geloofsbelijdenis is. Ze kennen de traditie niet eens, laat staan dat ze erin geworteld zijn.’ 

Geloven is onder twintigers zeker niet buiten beeld. Er is een sensitiviteit voor spiritualiteit, constateert Maarleveld. ‘Alleen is het de vraag of het altijd de God de Bijbel betreft.’

Van den Dool onderzocht onlangs wat jongeren in zijn gemeente vonden van de kerkdienst. …..

lees het gehele artikel op het Nederlands Dagblad

beeld: oudkatholiek.nl

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *