Niet alle slachtoffers blij met documentaire Zusters van de Goede Herder.

‘Maak er geen horrorverhaal van’

ACHTERGROND

 Anita Suuroverste (71) moest als jonge vrouw dwangarbeid verrichten bij de Zusters van de Goede Herder. Toch is zij niet blij met de nieuwe documentaire Meisjes van de Goede Herder. Wat doe je als de kerk je zoveel leed aandoet? En wat draag je daarvan uit? Hoogleraar Jan van Dijk: ‘VPRO verdraait de zaak.’

door Sanne Gerrits in het Nederlands Dagblad

‘Wat er gebeurd is, is bekend. De vernederingen, dat je niks waard was, dat je niet kon leren, dat je nergens voor diende’, vertelt Suuroverste. ‘Mij is dat ook ooit wel gezegd: Ik zou nooit iets bereiken. Het strakke regime met isolatiecellen, dat is allemaal waar. Wat ze in de documentaire zeggen, dat weten we al. Het is al zo vaak verteld.’

Anita Suuroverste is voorzitter van de stichting Kinderdwangarbeid Meisjes Goede Herder (KMGH). Samen met de andere bestuursleden onder wie Joke Vermeulen vertegenwoordigen en ondersteunen ongeveer 250 vrouwen die door een jeugdzorgmaatregel of de kinderbescherming tot 1978 in de tehuizen van de Zusters van de Goede Herder terecht kwamen. 

‘We zijn de afgelopen zes jaar intensief bezig geweest met deze zaak. We verzamelden steeds meer vrouwen om ons heen die last hadden van de trauma’s door hun verleden bij de zusters. We besloten om de overheid aan te spreken op haar betrokkenheid.’ 

excuses

De KMGH werd gehoord door kamerleden en er werd een debat georganiseerd met minister Sander Dekker. Hij stelde een onderzoek in, dat leidde tot de publiekelijke erkenning en excuses van de overheid, uitgesproken door Dekker. 

Lees het volledige artikel in het Nederlands Dagblad

beeld: youtube

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *