Liturgische vredeswens
Benedictus XVI heeft – naast allerlei andere terugvormingen – ook zijn aandacht gericht op de liturgie. En hij is niet tevreden over allerlei aspecten van de liturgische vernieuwing, waartoe door het Tweede Vaticaans Concilie werd besloten. En daar wil hij wat aan doen.
Op één punt kan ik instemmen met de pauselijke kritiek, zonder overigens zijn correctievoorstel te volgen. Het betreft de vormgeving van de vredeswens tijdens de eucharistieviering. Hij vindt dat handen schudden opzij, naar achter en naar voor, maar een rommelige vertoning. Niet in overeenstemming met de vereiste liturgische stijl. En hij wil de vredeswens ‘terug naar het priesterkoor’. Welnu – zoals maar zelden – hier heeft hij een punt. Het gebeurt inderdaad meestal rommelig en verstoort zeker ook de geconcentreerde liturgische sfeer.
Ik wil een poging doen om de veelvuldig gekozen vorm te beoordelen als inderdaad minder passend. En een voorstel doen voor een vormgeving, die niet alleen minder rommelig en sfeerverstorend is, maar tegelijkertijd beter verbeeldt wat met die vredeswens uitgedrukt wil worden. Daartoe wil ik een kleine amateur-fenomenologie beproeven van twee vormgevingen, de een meer geschikt dan de andere. Lees verder
Huub van Kessenich op rk.kerkplein.nl